نمایش «دیابولیک: رومئو و ژولیت»؛ روایتی متناقض از عاشقانه های امروزی

نمایش «دیابولیک: رومئو و ژولیت» به کارگردانی آتیلا پسیانی روایتی متناقض از تراژدی عاشقانه امروزی ارائه می دهد. به نقل از صدا نیوز ،سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر در جشنواره بین المللی تئاتر فجر، میزبان نمایش «دیابولیک: رومئو و ژولیت» کاری از گروه تئاتری بازی و نویسندگی محمد چرمشیر بود. این نمایش که به تازگی […]

نمایش «دیابولیک: رومئو و ژولیت» به کارگردانی آتیلا پسیانی روایتی متناقض از تراژدی عاشقانه امروزی ارائه می دهد.

به نقل از صدا نیوز ،سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر در جشنواره بین المللی تئاتر فجر، میزبان نمایش «دیابولیک: رومئو و ژولیت» کاری از گروه تئاتری بازی و نویسندگی محمد چرمشیر بود.
این نمایش که به تازگی در همین سالن اجرای عمومی خود را پشت سر گذاشته، در دو بخش مسابقه تئاتر جوان و مسابقه تئاتر بین الملل در جشنواره نیز حضور دارد و به همین مناسبت در دو اجرا (۱۸:۳۰ و ۲۰:۴۵) به صحنه رفت.
«دیابولیک: رومئو و ژولیت» روایتی نو از نمایش «رومئو و ژولیت» ویلیام شکسپیر ارائه می دهد و به همان اندازه که نام آن برای مخاطب به دلیل اسامی رومئو و ژولیت آشناست عنوان «دیابولیک» از آن آشنایی زدایی می کند.
دیابولیک کلمه ای با ریشه ای لاتین به معنای اهریمنی و شیطانی است و در زبان های انگلیسی و فرانسه امروز نیز استفاده می شود.
پیش از آغاز نمایش در مجموعه ایرانشهر، آتیلا پسیانی به سالن انتظار آمد و از همه خواست پیش از ورود به سالن تلفن های همراه خود را خاموش کنند؛ در حین ورود حضار به سالن نیز کاملا مراقب بود تلفن همراه کسی روشن نباشد و به سرعت در مورد تلفن های روشن تذکر می داد.
پیش از آغاز نمایش که با تاخیری حدود ۱۰ دقیقه ای همراه بود، وی به علاقه مندان خوش آمد گفت و افزود: به هر سالن نمایش دیگری می روید سفیر این نوع نگاه باشید و به تماشاگران بگویید موبایل خود را خاموش کنند؛ من ۸۰ دقیقه طلایی بدون موبایل به شما می دهم.
در حالیکه سخنان وی همزمان به زبان انگلیسی نیز ترجمه می شد، نمایش ویدئویی همزمان دیالوگ ها روی دیوارهای سالن نیز دیده می شد، هر چند برای افراد نشسته روی بالکن دیدن این دیالوگ ها سخت بود.
شروع تئاتر با بازیگرانی که داخل کفن روی صحنه خوابیده بودند نشان می داد در دنیای مردگان به سر می بریم و همین آغاز نشان می دهد با نمایشی متفاوت از روایت کلاسیک رومئو و ژولیت روبرو هستیم.
در ادامه نمایش و پس از آنکه لورنس کشیش (با بازی خوب اصغر پیرانی) مردگان را از خواب بیدار کرد؛ داستان تقابل دو خانواده (رومئو)«مونتاگو» و (ژولیت)«کاپولت» روایت شد. در ادامه کشته شدن «تیبالت» پسرعموی ژولیت توسط رومئو و آشنایی رومئو و ژولیت و عاشق شدن آنها به هم نشان داد خط روایی داستان رومئو و ژولیت شکسپیر رعایت شده اما با چنان تفاوت هایی اساسی.
دو خانواده که در این نمایش با هم دشمنی دارند، بیشتر گانگسترهای امروزی در نیویورک یا مافیای ایتالیا را با آن لباس های سیاه و اشاره هایی که به فروش مواد می شود به یاد می آورند. ضمن اینکه مصرف مواد توسط همه شخصیت ها از رومئو تا لورنس کشیش، نشانه دیگری مبنی تقابل گروه های قاچاقچی در دل این داستان تراژدی اما عاشقانه را به یاد می آورد.
در پایان نمایش و پس از کشته شدن رومئو توسط کاپولت بزرگ (پدر ژولیت با بازی بهرام افشاری)، لورنس کشیش، ژولیت را می کشد و والدین نیز با خونسردی مرگ فرزندان خود را نظاره می کنند.
از میانه های نمایش، کارگردان شخصیت ها را با یک گوشی تلفن همراه که روی موناپد ثابت شده وارد سالن می کند؛ اقدامی که دلیل آن به هیچ وجه برای مخاطب روشن نمی شود.
در نمایشی که ترکیبی از روایت قدیمی با همه نوع نشانه از تئاتر نو است و شخصیت ها با قمه یکدیگر را می کشند و میراث دار چاقوهای پدران برای کشتن دشمنان خود هستند؛ این سوال به ذهن می رسد که تصویرگرفتن به این شکل چه هدفی را دنبال می کند.
از دیگر نکات مورد سوال در این نمایش طراحی نسبتا عجیب شخصیت رومئو با بازی نوید محمدزاده است؛ شخصیتی عصبی با مایه هایی از شیطنت های رایج گنده لات ها که بعضی از حرکات او برای مخاطب آشنا به تئاتر هم مهفومی ندارد.
موسیقی روی صحنه که ترکیبی از موسیقی های ضبط شده مانند گذر قطار و موسیقی های زنده از جمله نی انبان و سازهای الکترونیکی است به ساخت فضا در حد زیادی کمک می کند.
اما در مورد طراحی لباس با آنکه همه شخصیت ها از نظر روانشناختی و رفتاری در یک سطح هستند و هر یک به دنبال کشتن طرف مقابل است و نشانه هایی از اهریمن در همه آنها دیده می شود، تنها ژولیت با لباسی به رنگ متفاوت و سفید حاضر می شود که برای شخصیتی با انواع بدرفتاری ها و در نقش شهرآشوب داستان باز هم کمی عجیب می رسد.
در پایان بخشی از استقبال مخاطبان از این نمایش، پربودن سالن و تشویق های مکرر در پایان اجرا را باید از روی منطق به نام آشنای کارگردان، نویسنده و هنرپیشه ها نسبت داد، به ویژه که پسیانی عنان کار دو نقش اول را به نوید محمدزاده هنرپیشه مشهور این روزهای سینما و تئاتر ایران و ستاره پسیانی هنرمند گزیده کار سینما و حتی تلویزیون سپرده است.
سی وپنجمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر از یکم تا ۱۲ بهمن ماه به دبیری سعید اسدی برگزار می شود.

منبع: ایرنا


ارسال یک پاسخ

لطفا دیدگاه خود را وارد کنید!
لطفا نام خود را در اینجا وارد کنید