به نقل ازصدانیوز ،روزنامه کیهان نوشت: «مشکل اقتصاد ما این است که به جای اینکه ریش و قیچی دست وزارت اقتصاد در صنعت باشد، دست وزارت خارجه افتاده است».ریش و قیچی اقتصاد از سال ۹۲ به این سو، بیشتر از اینکه دست وزیر اقتصاد، صنعت، کار و … باشد، دست عباس عراقچی و محمدجواد ظریف […]
به نقل ازصدانیوز ،روزنامه کیهان نوشت: «مشکل اقتصاد ما این است که به جای اینکه ریش و قیچی دست وزارت اقتصاد در صنعت باشد، دست وزارت خارجه افتاده است».ریش و قیچی اقتصاد از سال ۹۲ به این سو، بیشتر از اینکه دست وزیر اقتصاد، صنعت، کار و … باشد، دست عباس عراقچی و محمدجواد ظریف بوده است.
وعده‌های اقتصادی رنگارنگ آقای رئیس‌جمهور هم بیشتر از آنکه مبتنی بر برنامه‌ریزی در وزارت صنعت، اقتصاد و … مطرح شده باشند، براساس فن دیپلماسی همین آقایان طرح شده‌اند. لذا ما با اینکه ولی‌الله سیف را در مسئله توزیع دلار جهانگیری و محمد شریعتمداری را در مسئله قاچاق ۵ هزار خودروی لوکس مقصر می‌دانیم، نباید یادمان برود این تخلفات همه در پناه چتری که محمدجواد ظریف برای مسئولان اقتصادی گسترده، رخ‌نمایی کرده است. محمدجواد ظریف نه به خاطر آنکه زیر قراردادی امضا انداخته که حق شکایت هم برای ایران را در نظر نگرفته است، بلکه به خاطر چند سال آدرس غلط دادن به ۸۰ میلیون ایرانی باید در پیشگاه تاریخ و قانون بازخواست شود.
خطای اساسی آقای ظریف این بوده و هست که وقتی به قول خودش «در اداره وزارت امور خارجه هم درمانده»، ریش و قیچی یک اقتصاد ۸۰ میلیونی را چند سال است در دست گرفته، رها هم نمی‌کند. اما خوشمزگی آرایشگری اقتصاد به سبک ایشان این است که وی مهم‌ترین راهبرد اصلاح اقتصاد ایران را، رفع بهانه‌های آمریکا و غرب می‌داند. در این واقعیت تلخ، نکته ظریفی نهفته است و آن اینکه ریش و قیچی اقتصاد ما در ۵ سال گذشته، نه در دست آقای ظریف که به واقع در دست اروپا و آمریکا بوده است!
ما ریش و قیچی اقتصاد را به دست دشمن داده‌ایم، دشمن هم که برای آدم قبا نمی‌دوزد لابد، قیچی را در پهلو فرو می‌کند! نتیجه همین می‌شود که تورم چنین، ارز چنان و حتی پارسپورت ایرانی هم بهمان شود! آقای ظریف با هنر دیپلماسی خود کاری کرده که نبض اقتصاد ما با بهانه‌های آمریکا و اروپا بالا و پایین برود.
آقای رئیس‌جمهور آنقدر به سپردن ریش و قیچی اقتصاد ما به بیگانه تمایل داشت که «آب خوردن» مردم را هم به رفع بهانه‌های آنان گره زد. حالا اما همان آقای روحانی می‌گوید تحریم‌ها فرصت است و مذاکره با آمریکا هم دیوانگی است.
مدل اصلاح اقتصاد به سبک آقای ظریف و عراقچی همین است که حالا ۷ ماه بعد از خروج آمریکا از برجام به ما بگویند: «ایده‌های جدید اروپا برای تعاملات تجاری در راه است!» در حالی که همین افراد پیش از این بارها و بارها برای اجرایی شدن بسته پیشنهادی اروپا ضرب‌الاجل تعیین کرده بودند! عراقچی شهریورماه گذشته صراحتا گفته بود: «اروپایی‌ها تا ۱۳ آبان وقت دارند و از این تاریخ به بعد فایده‌ای ندارد بخواهند انجام دهند!» شخص آقای روحانی هم یک روز پس از خروج آمریکا از برجام طی تماس تلفنی خطاب به امانوئل مکرون تاکید کرده بود: «اروپا در شرایط کنونی فرصت بسیار محدودی برای حفظ برجام در اختیار دارد!»
چند روز بعد از این مکالمه، عباس عراقچی تصویر روشن‌تری از این «فرصت محدود» ارائه داده و به تلویزیون دولتی آلمان گفته بود: «دکتر روحانی محدودیت و بازه زمانی برای ما تعیین نکرده و تنها گفته چند هفته. اما من گمان نمی‌کنم گفت‌وگوها بیش از ۴ هفته زمان ببرد». حالا از آن زمان قریب ۷ ماه گذشته و یک ماه است ۱۳ آبان را هم پشت سرگذاشته‌ایم ولی آقای عراقچی مجددا از «ایده‌های جدید اروپا برای تعاملات تجاری» برای ما سخن می‌گوید!
