روایت “دیپلمات ایتالیایی” از سردار سلیمانی

در ادامه این مطلب آمده است: داستان این مستند، منعکس کننده برخی محدودیت‌های سیاست غرب و آمریکا در قبال ایران و خاورمیانه بوده و بیش از حد ساده‌انگارانه است. این مستند به مخاطبان القا می‌کند که تمام وقایع خاورمیانه تحت تاثیر اقدامات یک کشور، گروه یا شخص خاص است. این رویکرد نشان دهنده نیاز همیشگی غرب به ترسیم یک دشمن یا یک بیگانه است که مرتکب رفتارهای شرورانه شده و باید با آن مقابله کرد. گفتمان غرب علیه ایران و سلیمانی تا حد زیادی از زبان اسراییلی‌ها بیان می‌شود بدون اینکه حقیقت یابی خاصی از آن به عمل آید.

مستند بی بی سی تلاشی نمی‌کند فراتر از مصاحبه کوتاهی که که با رهبر شبه‌نظامیان نزدیک به ایران، قیس الخزعلی داشته، اهمیت عبارت حیاتی «مقاومت» را از دید ایرانیان و شیعیان تبیین کند.

هنگام ارزیابی نقش سلیمانی طی دو دهه گذشته در لبنان، یمن، سوریه،عراق و افغانستان، دو عنصر مهم را باید در خاطر داشت. نخست اینکه او نمایشی یک نفره را اجرا نمی‌کند. اگرچه او استعداد بالایی دارد، هرگز نمی‌توانست بدون حمایت سیاسی تهران که علی‌رغم شکاف‌های عمیق داخلی، دارای اهداف شفاف و واقع بینانه‌ای در حوزه امنیت و سیاست خارجی می‌باشد، به این دستاوردهای بزرگ برسد.
دوم اینکه سلیمانی فرد متعصب و خشک مغزی نیست. او دارای شجاعت، سخاوت، تعهد انقلابی و حس همدردی نسبت به افرادش است. او رهبری الهام‌بخش و شنونده است که مذاکره را با توسل به شبکه ارتباطی عظیمی که دارد، تسهیل می‌کند. این‌ها ویژگی هایی هستند که دشمنان عرب، آمریکایی و اسراییلی او گاهی فاقد آنها هستند. منشأ اصلی موفقیت‌های او، توانایی بی‌همتای او در تکیه بر خطاهای بی‌شمار دشمنانش می‌باشد. عامل اصلی قهرمان شناخته شدن او و محبوبیت بالایی که در ایران به دست آورده، که حتی ممکن است مسیر ترقی سیاسی او را نیز هموار کند، دشمنان او هستند که بسیاری مواقع ناخواسته به متحد ناآگاه او تبدیل می‌شوند.