نقشه شوم «نتانیاهو» برای کرانه باختری و مواضع متناقض سران عرب

به نقل ازصدانیوز،نخست وزیر رژیم صهیونیستی درحالی اخیرا اظهارات خصمانه ای را علیه کرانه باختری مطرح کرده است که شیخ نشینان عرب به جای اتخاذ موضعی قاطعانه به اتخاذ مواضع متناقض در برابر تل آویو بسنده کردند.

«بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی اخیرا مواضع خصمانه جدیدی را علیه کرانه باختری اتخاذ کرده است. نخست وزیر رژیم صهیونیستی در این سخنان خصمانه تأکید کرد که این رژیم قصد دارد بخش هایی از کرانه باختری را به اراضی تحت اشغالِ رژیم متبوعش منتقل کند.

این اظهارات خصمانه نخست وزیر رژیم صهیونیستی واکنش مقامات ارشد سازمان ملل متحد را نیز به دنبال داشت. درهمین راستا، «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل متحد به اظهارات «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی علیه کرانه باختری واکنش نشان داد. وی تأکید کرد که اظهارات نتانیاهو درخصوص کرانه باختری نگران کننده است. گوترش همچنین این اظهارات را نقض آشکار قوانین بین المللی عنوان کرد. وی در این خصوص گفت: این اظهارات موجب نابودی شانس تحقق صلح در منطقه خواهد شد.

این مواضع شفاهی دبیرکل سازمان ملل متحد در قبال سلسله تجاوزگری های رژیم صهیونیستی درحالی است که این سازمان تاکنون هیچ گام عملی در راستای مقابله با این تجاوزگری ها و متوقف ساختن آن ها برنداشته است. این بدان معناست که سازمان ملل متحد عملا درقبال سلسله اظهارات و اقدامات خصمانه مقامات تل آویو سیاست سکوت را در پیش گرفته و گاه و بی گاه برحسب مصلحت و رهایی از زیر فشار افکار عمومی به برخی محکومیت های شفاهی بسنده می کند.

علاوه بر سازمان ملل متحد و استراتژی سکوت آن در برابر تجاوزگری های رژیم صهیونیستی، شاهد مواضع متناقض برخی سران عرب در قبال این رژیم هستیم. به عنوان نمونه سران کشورهایی نظیر عربستان سعودی، بحرین، امارات متحده عربی، کویت و اردن اقدام به محکومیت اظهارات خصمانه نخست وزیر رژیم صهیونیستی کرده و پیامدهای چنین اظهاراتی را وخیم توصیف کردند.

این درحالی است که نگاهی هرچند گذرا به سلسله سیاست های سران کشورهای مذکور به خوبی نشان می دهد که آن ها روابط بسیار عمیقی با رژیم صهیونیستی دارند و تحت هیچ شرایطی نمی‌خواهند این روابط دستخوش تغییر شده و یا کمرنگ شود. ازهمین روی، مواضع کنونی سران این کشورها در مقابل رژیم صهیونیستی و ژست ظاهری حمایت‎‌گرای آن ها از مسأله فلسطین در برابر نتانیاهو چیزی جز یک اقدام فرافکنانه از رهگذر اتخاذ «مواضع متناقض» نیست.

اما در نقطه مقابل، کشورهایی نظیر عراق، سوریه و لبنان واکنش های قاطعانه ای به اظهارات خصمانه نتانیاهو نشان دادند و این اظهارات را مقدمه ای برای چپاول اراضی عربی معرفی کردند و خواستار اتخاذ موضع یکچارچه جهان عرب و جهان اسلام در مقابل رژیم صهیونیستی شدند.

در لبنان، «میشل عون» رئیس جمهور این کشور در این خصوص تأکید کرد: تصمیم اشغال اراضیِ بیشتری از فلسطین در راستای رقابت‌های انتخاباتی دشمن است. رئیس جمهور لبنان همچنین گفت: دشمن اسرائیلی تلاش می کند تا از اشغال مساحت بیشتری از اراضی فلسطینیان به عنوان وسیله ای برای موفقیت در رقابت های انتخاباتی بهره برداری کند. عون همچنین یادآور شد: همه باید مسأله فلسطین را مد نظر خود قرار دهیم، چراکه مسأله فلسطین، مسأله اصلی و اساسی است.

در سوریه نیز، وزارت خارجه این کشور با صدور بیانیه ای ضمن محکوم کرند اظهارات خصمانه نخست وزیر رژیم صهیونیستی آن را نشانه ای برای اشغال بیشتر اراضی در سراسر کشورهای عربی عنوان کرد.

در عراق نیز، «احمد الصحاف» سخنگوی وزارت خارجه این کشور در بیانیه‌ای به اظهارات خصمانه نخست وزیر رژیم صهیونیستی علیه کرانه باختری واکنش نشان داد. وی اعلام کرد که بغداد اظهارات نتانیاهو علیه کرانه باختری را نمی پذیرد. سخنگوی وزارت خارجه عراق همچنین تأکید کرد که اظهارات اخیر نخست وزیر رژیم صهیونیستی علیه کرانه باختری یک اقدام اشغالگرانه محسوب می شود و بسیار خطرناک است.

سخنگوی وزارت خارجه عراق با اشاره به اینکه این اظهارات باید با واکنش عربی و جهانی برای مخالفت با آن مواجه شود، اعلام کرد: عراق بر اهمیت فراهم کردن حمایت بین‌المللی از ملت فلسطین و اراضی فلسطین در برابر چپاول آن توسط رژیم صهیونیستی تأکید دارد. این درحالی است که «سید عمار حکیم» رهبر جریان حکمت ملی عراق نیز با صدور بیانیه ای به اظهارات خصمانه «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی واکنش نشان داد و این سخنان را به شدت محکوم کرد.

در همین راستا، وی تلاش‌های رژیم صهیونیستی برای چپاول و دست‌اندازی به اراضی جدید عربی در کرانه باختری را محکوم و مخالفت قاطعانه خود با این تلاش‌ها را بیان کرد و از کشورهای اسلامی و عربی خواست تا در قبال آنچه رخ می‌دهد، سهل‌انگاری نکرده و موضعی یکپارچه‌ برای مخالفت با این تجاوزگری اتخاذ کنند.

وی این تلاش‌ها را رویکردی در چارچوب گسترش اشغالگری‌ها در راستای نهادینه کردن سیاست تحمیل عمل انجام شده و بلعیدن اراضی بیشتر دانست و تأکید کرد: «جامعه بین‌الملل اعم شورای امنیت و دیگر نهادهای بین المللی این رفتارها را که خلاف عرف دیپلماتیک و میثاق‌های مورد اتفاق و تعهدات بین‌المللی است به شدت محکوم کنند».

برهمین اساس، برخلاف شیخ نشینان مرتجع عرب و در رأس آن ها حکام آل سعود و آل خلیفه، شاهد آن هستیم که مقامات دیگر کشورهای عربی همچون عراق، سوریه و لبنان مواضع قاطعانه و محکمی را در برابر صهیونیستها اتخاذ کرده اند و البته نگاهی گذرا به سوابق آن ها نیز حاویِ نشانه‌ای از تناقضِ میان مواضعِ امروز آن‌ها با مواضع دیروزشان نیست.

به عنوان نمونه حدود یک ماه پیش که گمانه زنی ها پیرامون تلاش رژیم صهیونیستی برای حضور در منطقه خلیج فارس مطرح شد، شیخ نشینان مرتجع عرب سکوت مرگباری را در پیش گرفتند؛ حال آنکه بغداد با قاطعیت به این تصمیم احتمالی تل آویو واکنش نشان داد و موضع صریح خود در این خصوص را اعلام کرد.

درهمین راستا، «محمد علی الحکیم» وزیر خارجه عراق در آن برهه در سخنانی تأکید کرد که بغداد به طور کامل با حضور رژیم صهیونیستی در منطقه خلیج فارس مخالف است. وی همچنین گفته بود که کشورهای منطقه خود به تنهایی قادر به تأمین امنیت خلیج فارس هستند. این مواضع بغداد درحالی است که تقریبا هیچ کشور عربی موضع واضح و شفافی پیرامون اقدام احتمالی رژیم صهیونیستی برای حضور در خلیج فارس اتخاذ نکرده بود.

بنابراین، می توان اینگونه نتیجه گرفت که یکی از عوامل اصلی و اساسی تداوم تجاوزگری های رژیم صهیونیستی در منطقه و چپاولگری های آن به مواضع متناقض و منفعلانه ای باز می گردد که برخی سران عرب حاضر به دست کشیدن از آن نیستند. بدون شک و تردید، اگر جملگیِ کشورهای عربی مواضع واحد، یکسان و بدون تناقضی را در قبال صهیونیستها اتخاذ می کردند، امروز نخست وزیر این رژیم به خود اجازه دست اندازی به اراضی بیشتری از فلسطین را نمی داد.

لذا ناگفته پیداست که در سایه افزایش تجاوزگری های رژیم صهیونیستی و به ویژه «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر این رژیم در منطقه به ویژه علیه فلسطینیان، نیاز به اتخاذ یک موضع واحد و یکپارچه توسط کشورهای جهان عرب و جهان سلام علیه تل آویو به شدت احساس می شود.

این درحالی است که تجربه نشان داده است که فلسطینیان هیچ انتظاری از نهادهای بین المللی همچون سازمان ملل، شورای امنیت و مجموع عمومی این سازمان برای احقاق حقوق سلب شده خود ندارند، چراکه این نهادهای بین المللی همواره و در مناسبت های مختلف انفعال معنادارشان در برابر تل آویو را به اثبات رسانده اند.