طبق مرز آبی مطرح شده از سوی ایران، حدود چهل درصد ساختمان نفتی و گازی موجود میدان آرش در آب‌های ایران قرار دارد. اگرچه کویت از سال ۱۹۷۵ میلادی در حال بهره‌برداری از آن است، اما شرکت ملی نفت ایران نیز به منظور تعیین میزان ذخائر درجا، سال‌ها پیش اقدام به حفر یک حلقه چاه اکتشافی در این منطقه کرده است. این میدان گازی برای دهه‌ها محل مناقشه ایران و کویت و عربستان بوده است
به گزارش نبأخبر، وزیر نفت کویت بار دیگر ادعاهایش درباره مالکیت و بهره برداری از میدان نفتی الدره (آرش) را تکرار کرد. سعد البراک وزیر نفت کویت گفت که کشورش اکتشاف و بهره برداری از میدان نفتی الدره (آرش) را بدون اینکه منتظر ترسیم مرز‌ها با ایران باشد، آغاز خواهد کرد.
البراک در بیانیه‌ای به اسکای نیوز عربی گفت: بهره برداری از میدان الدره بدون انتظار برای تعیین مرز با ایران انجام می‌شود. میدان گازی آرش (الدره) در شمال خلیج فارس واقع است. شرکت نفتی ژاپنی «ای، او، سی» این میدان را در سال ۱۹۶۷ میلادی کشف کرد. انتظار می‌رود این میدان بتواند روزانه یک میلیارد فوت مکعب گاز و ۸۴ هزار بشکه میعانات گازی تولید کند. طبق مرز آبی مطرح شده از سوی ایران، حدود چهل درصد ساختمان نفتی و گازی موجود میدان آرش در آب‌های ایران قرار دارد. اگرچه کویت از سال ۱۹۷۵ میلادی در حال بهره‌برداری از آن است، اما شرکت ملی نفت ایران نیز به منظور تعیین میزان ذخائر درجا، سال‌ها پیش اقدام به حفر یک حلقه چاه اکتشافی در این منطقه کرده است. این میدان گازی برای دهه‌ها محل مناقشه ایران و کویت و عربستان بوده است.میدان گازی الدوره که در ایران آن را با نام میدان آرش می‌شناسند، در خلیج فارس در منطقه‌ای بین سواحل کویت، ایران و عربستان واقع شده است. عربستان سعودی و کویت مدعی‌اند این میدان در منطقه بی‌طرف آن‌ها واقع شده، و ایران معتقد است بخش شمالی میدان در آب‌های سرزمینی ایران است. این اختلاف به دهه ۱۹۶۰ برمی گردد.
در این دوره، مرز‌های دریایی به درستی تعریف نشده بودند و گاز هم یک کالای استراتژیک به شمار نمی‌رفت به همین دلیل ایران و کویت به دو شرکت امتیازات فراساحلی برای کشف اعطا کردند؛ یکی به شرکت نفت انگلیس و ایران سابق، که بخشی از BP شد و دیگری به رویال داچ شل. همزمان کویت و عربستان، یک منطقه خنثی یا بی‌طرف به نام PNZ ایجاد کردند و قرارشان بر این شد که در این منطقه، توسعه میادین هیدروکربنی به صورت مشترک توسط شرکت‌های نفت هر دو کشور انجام بگیرد اما از آنجایی که تمرکز کشور‌ها تا این لحظه بر توسعه میادین غیر مشترک بوده، این میدان دست‌نخورده باقی ماند. بر اساس گزارش مؤسسه خاورمیانه، با بالارفتن تقاضای گاز، عربستان سعودی و کویت مذاکرات توسعه میدان را در دهه ۲۰۰۰ آغاز کردند اما این مذاکرات سال ۲۰۱۳ به دلیل اختلاف‌نظر در مورد اشتراک تولید گاز و خطوط لوله متوقف شد. طرح مذاکرات این بود که گاز تولید شده به بخش تحت کنترل عربستان در PNZ منتقل شود و بعد از فرآوری بخشی از آن به کویت داده شود؛ اما کویت می‌خواست مستقیما ۵۰ درصد گاز تولیدی را در اختیار داشته باشد و به دلیل عدم اعتماد به عربستان با این طرح مخالف بود. مذاکرات سال‌های ۲۰۱۴-۱۵ هم ادامه پیدا کرد، اما اختلاف بر سر فلسفه عملیات سبب شد که در نهایت کل پروژه متوقف شود و توسعه میدان الدوره به فراموشی سپرده شود. اخیرا بدون توجه به ادعای ایران، عربستان سعودی و کویت توافقنامه‌ای برای توسعه این میدان امضا کردند و قرار شده دو خط لوله مجزا در میدان احداث شود. ایران مدعی بخشی از میدان گازی آرش است. در حالی که مرز‌های دریایی هنوز توسط همه طرف‌ها تعریف و توافق نشده است، کویت و عربستان سعودی با ترسیم PNZ به تفاهم متقابل رسیده‌اند. هم کویت و هم عربستان سعودی معتقدند که ایران در تعیین مرزهایش بیش از حد پایش را دراز کرده است. کویت و ایران بعضا در مورد مرز مشترک دریایی با هم گفت‌وگو کرده‌اند اما هیچ توافق رسمی هرگز حاصل نشده است.
عربستان سعودی و ایران نیز بی‌سر و صدا مذاکراتی انجام داده‌اند اما بر اساس گزارش‌های مطبوعاتی، این مذاکرات متناقض بوده و تا به امروز نتایج مشخصی نداشته است. گزارش‌های مطبوعاتی مختلف اخیرا نشان می‌دهد عربستان سعودی و کویت در جریان مذاکرات برای توسعه میادین گازی آرش، از ایران برای شرکت در گفتگو‌ها دعوت کرده‌اند. تاکنون ایرانی‌ها این پیشنهاد را رد کرده‌اند و همواره انتظار می‌رود ایرانی‌ها بر اساس برنامه‌های توسعه‌ای خودشان پیش بروند، چرا که معتقدند باید سهم خود از ذخایر بردارند. ایران به عنوان یک واحد مستقل، سریع‌تر از شراکت عربستان و کویت پیشرفت خواهد کرد.
