برچسب: شبکه اجتماعی

شاید ایلان ماسک یکی از بهترین نمونه‌های اخیر تبدیل قدرت خام اقتصادی به قدرت اطلاعاتی، اجتماعی و سیاسی باشد. آنچه ماسک را به شخصیتی خطرناک تبدیل کرده، ترکیب این انواع مختلف قدرت با تمایل او به دروغ گفتن آشکار در مورد روابط شخصی و شرکتی‌اش با مسائل آزادی بیان و دموکراسی است. سطح قدرت و نفوذی که او به دست آورده خطری برای همه شهروندان است خواه ماسک دوست داشته باشد یا نداشته باشد. هم چنین، بدون تردید قدرت و نفوذ او تهدیدی برای دموکراسی است.

در گذشته، برای اینکه چیزی در یک شبکه اجتماعی وایرال شود، مردم مجبور بودند آن را به اشتراک بگذارند اما اکنون آنها آن را صرفاً با تماشا کردن یک ویدئو، به وایرال شدن آن کمک می‌کنند، زیرا الگوریتم‌های شبکه‌های اجتماعی به محتوایی که بیشترین تعامل را جذب می‌کند، پاداش می‌دهد.این شرایط جدید به کسانی مانند تاجران اطلاعات نادرست، سود خواهد رساند چرا که آن‌ها بهتر می‌توانند از مخاطب واکنش بگیرند.

این شبکه اجتماعی به عنوان رقیبی برای شبکه ایکس (توییتر سابق) در نظر گرفته می‌شود و در زمان انتشار و به دنبال تغییرات در شبکه توییتر، به عنوان یک جایگزین مناسب برای شبکه اجتماعی ایلان ماسک در نظر گرفته شد.

فضای شبکه‌های اجتماعی و ارتباطی کاملاً آمادگی دارد که هر سکویی در کشور وجود داشته باشد و مافقط اعلام کرده‌ایم که همه این پلتفرم‌ها همانطور که باید در آمریکا و اروپا و دیگر کشورها پاسخگو باشند، در ایران هم پاسخگو باشند.

سنجه‌های آماری در رابطه با رفتارشناسی کاربران ایرانی مسائل قابل‌توجهی را در اختیار ما قرار میدهد.اساسا کاربران ایرانی در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی چه می‌کنند و به دنبال چه هستند؟

با توجه به قدرت شبکه‌های اجتماعی می‌توان فهمید که این شبکه‌ها در افکارسازی و افکارسوزی نقش به سزایی اعمال می کنند. با بررسی هشتگ‌زنی‌ها، اعتراضات، محتواهای ترند شده و ... به این موضوع پی می‌بریم که شبکه‌های اجتماعی مجازی قدرت هدایت افکار عمومی را در اختیار دارند. چه بسا این شبکه‌ها در مواردی موضوعی را مطرح و آن را تبدیل به یک فکر عمومی کرده و چه بسا موضوعی را که مدت‌های زیادی در اذهان عمومیت داشته و به عنوان افکار عمومی شناحته می‌شد از یادها به فراموشی سپرده‌اند.

تردز (Threads)، سرویس پیام کوتاهی که به عنوان جایگزینی برای توییتر راه‌اندازی شد، همانطور که سرویس داده آنلاین Quiver Quantitative اعلام کرده، توانسته 100 میلیون کاربر را تنها در پنج روز جذب کند.

تردز به اینستاگرام متصل است و بسیاری از کاربران اینستاگرام بدون ساختن اکانت و با همان اینستاگرام‌شان عضو تردز شده‌اند. درحال‌حاضر نیز تردز قابلیت‌های کمی دارد؛ الگوریتم‌های تایم‌لاین آن چندان بهینه نیست، امکان ارسال پیام‌خصوصی در آن وجود ندارد و امکان نوشتن از راست به چپ (برای زبان‌هایی مثل فارسی و عربی) هم در آن فراهم نیست. به‌همین‌خاطر در مورد موفقیت اپلیکیشن تردز، بدبینی‌هایی وجود دارد و برخی معتقدند بعد از این جو اولیه، استقبال از این اپلیکیشن فروکش می‌کند.

«کاری که تیک تاک انجام می‌دهد این است که داده‌های شخصی شما را جمع می‌کند و این شما را آسیب‌پذیر می‌کند؛ اینکه با چه کسی دوست هستید، علایق شما چیست، با چه کسی حرف خصوصی می‌زنید، چه منافعی دارید که نمی‌خواهید به طور عمومی افشا شوند. داده‌های ما که اینگونه در دسترس قرار می‌گیرند یک آسیب‌پذیری کلیدی را تشکیل می‌دهند و چین در حال ایجاد نوعی سلطه از طریق فناوری بر داده‌های شهروندان ما است ».

۳۷ کشور آسیایی هم شبکه‌های اجتماعی را به نحوی محدود کرده‌اند که از جمله این کشورها می‌توان به چین، ایران، میانمار، کره‌شمالی و ترکمنستان اشاره کرد.پنج کشور به‌طور کامل استفاده از VPN را ممنوع کرده‌اند (چین، عراق، میانمار، کره‌شمالی و ترکمنستان) و شانزده کشور هم محدودیت‌هایی را در این زمینه اعمال کرده‌اند. شبکه‌های پیام‌رسان هم در شانزده کشور آسیایی با محدودیت‌هایی روبروست.

در حال حاضر تعداد پلتفرهای داخلی که بیشتر مورد اقبال عمومی باشند، بسیار کم است و فقط پلتفرهایی مانند روبیکا، سروش، گپ، بله و ایتا هستند که مورد استفاده کاربران قرار گرفته است.

طبق مطالعات آنلاین شرکت امنیت و حریم خصوصی Surfshark در مورد ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل، در حال حاضر حدود ۲ درصد از کشورهای مورد بررسی، دسترسی به رسانه‌های اجتماعی و برنامه‌های ارتباطی را مسدود کرده‌اند. چین، کره شمالی، ایران و ترکمنستان.

از سال ۹۷ به این سو که تلگرام به عنوان مهم‌ترین پیام‌رسان مورد استفاده ایرانیان دچار فیلترینگ شد، نمودار متعلق به سایت‌های و شبکه‌های اجتماعی صعود قابل توجهی را نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد ناشی از کم‌اثر بودن فیلترینگ است. جالب آن که در فاصله سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۸۹ نیز که بعضی شبکه‌های اجتماعی مثل توئیتر و فیس‌بوک فیلتر شد، باز هم نمودار افزایش اقبال به کسب خبر از طریق سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی، شیب قابل توجهی دارد که نکته‌ای قابل تأمل است.

نیل پستمن، جامعه‌شناس آمریکایی معتقد است دوره معاصر را می‌توان «عصر تکنوپولی» نامید؛ یعنی دوران سلطه فناوری بر فرهنگ و زندگی انسان امروزی. در عصر تکنوپولی جهان دیگر مسطح و مدور نیست، بلکه کاملاً شبکه‌ای است. در عصر حاضر دیگر مفهومی به نام مکان به‌عنوان ضرورتی برای ارتباطات و تعاملات انسانی مطرح نیست و مفهومی به نام فضا جایگزین آن می‌شود؛ بنابراین بسیاری از تعاملات در فضای مجازی شکل می گیرد.

مرکز آمار چندی پیش گزارشی منتشر کرد که نشان می‌داد ۶۵ درصد مردم ایران از شبکه‌های مجازی و پیام‌رسان‌های استفاده می‌کنند. نکته جالب اینکه ۲۰ درصد کاربران (معادل ۱۱ میلیون نفر) از ظریق شبکه‌های مجازی کسب درآمد می‌کنند. یعنی درآمد و اشتغال ۱۱ میلیون ایرانی وابسته به اینترنت است.