به نقل از صدانیوز ، اگر به اسناد سیاست‌گذاری کرملین در حوزه سیاست خارجی رجوع کنیم، درمی‌یابیم که ایالات متحده آمریکا پس از خارج نزدیک (کشورهای مشترک‌المنافع)، دومین اولویت در سند دکترین سیاست خارجی روسیه است؛ موضوعی که نشان‌دهنده جایگاه آمریکا در منافع روسیه است. ازاین‌رو به موجب هم‌گرایی ایجادشده میان پوتین و ترامپ، بدیهی […]
به نقل از صدانیوز ، اگر به اسناد سیاست‌گذاری کرملین در حوزه سیاست خارجی رجوع کنیم، درمی‌یابیم که ایالات متحده آمریکا پس از خارج نزدیک (کشورهای مشترک‌المنافع)، دومین اولویت در سند دکترین سیاست خارجی روسیه است؛ موضوعی که نشان‌دهنده جایگاه آمریکا در منافع روسیه است. ازاین‌رو به موجب هم‌گرایی ایجادشده میان پوتین و ترامپ، بدیهی است که رؤسای جمهوری دو کشور در راستای یک بازی برد-برد گام برمی‌دارند.
بدون‌شک همان‌طور که سخنگوی کرملین نیز پیش از این دیدار به آن اشاره کرد، پوتین و ترامپ این موضوع را پذیرفته‌اند که هرکدام از طرفین دنبال منافع ملی کشور خود است؛ اما هنگامی که براساس واقع‌گرایی استراتژی برد-برد را دنبال می‌کنند، به منافع ملی یکدیگر احترام می‌گذارند و پنجره‌های مشترکی برای یک منافع حداکثری مشترک را می‌گشایند.
گفت‌وگوها و مذاکرات منظم نتانیاهو با سران روسیه و آمریکا پیش از نشست هلسینکی، به‌خوبی نشان‌دهنده عمق همکاری‌های استراتژیک اسرائیل با روسیه و آمریکا بود؛ موضوعی که نشان می‌دهد کرملین و کاخ سفید یک ملاحظه مشترک در خاورمیانه دارند: منافع اسرائیل. نتانیاهو پیش از سفر پوتین به پایتخت فنلاند، در دیدارش با او خواستار حفظ دو اصل پایه‌ای سیاست اسرائیل در سوریه شد: نخست اینکه گفته بود ما تحکیم نظامی ایران و نیروهای تحت حمایتش را در هیچ منطقه‌ای از سوریه تحمل نخواهیم کرد و دوم اینکه ما از روسیه و همچنین ارتش سوریه می‌خواهیم که توافق‌نامه تقسیم نیروها در تاریخ ۱۹۷۴ را رعایت کنند. رئیس‌جمهور روسیه در کنفرانس مطبوعاتی پس از دیدار با همتای آمریکایی‌اش مورد دوم را خط‌به‌خط بیان کرد و در موضوع اول نیز می‌توان گمانه‌زنی‌هایی از برایند صحبت‌های او و ترامپ در جریان این کنفرانس داشت. در‌این‌میان روسیه و آمریکا یک اشتراک در سیاست خارجی خود دارند: چین‌هراسی. به نظر می‌رسد آمریکا تمرکز خود را بر منطقه شرق آسیا قرار داده است و مدیریت خاورمیانه مبتنی بر ملاحظات واشنگتن به روسیه تنفیذ شده است؛ خاورمیانه‌ای که آرام‌آرام شکلی نو به خود خواهد گرفت و بازسازی سوریه فرصت مناسبی برای شرکت‌های روسی و آمریکایی فراهم خواهد آورد.
فرجام: مسکو و واشنگتن پیش‌از‌این نیز نشان داده‌اند هنگامی که در موضوع یا موضوعاتی با یکدیگر در منازعه و تقابل سخت به سر می‌برند نیز به فکر بستن دیگر پنجره‌های همکاری نیستند و به‌عنوان نمونه همواره همکاری‌های فضایی خود را در جایگاه استراتژیک ادامه داده‌اند.
از سوی دیگر به نظر می‌رسد روابط کرملین و کاخ سفید در دوران جمهوری‌خواهان از هم‌گرایی بیشتری برخوردار بوده و بدون‌شک مسکو درصدد است مشکلات باقی‌مانده از دوران اوباما را در سال‌های ترامپ از پیشروی خود بردارد. دو سال حرکت چراغ‌خاموش زمان مناسبی برای فرار از اتهام دخالت در انتخابات آمریکا و روی‌کارآمدن ترامپ بود؛ اما به نظر می‌رسد اکنون فصل تازه‌ای از روابط آشکار روسیه پوتین و آمریکای ترامپ فرا رسیده است؛ روابطی که به واسطه یک شریک راهبردی مشترک میان هر دو عمیق‌تر نیز خواهد شد؛ شریکی به نام نتانیاهو.
