«فساداقتصادی، رانت و اختلاس از بیتالمال» چند سالی است که فریاد سیاستمداران کشور از منتهی الیه چپ تا منتهی الیه راست را درآورده. پدیدهای شوم و شالوده شکن که حالا بیش از هر زمان دیگری منجر به نگرانی انقلابیون سابق شده تا جایی که این نگرانی میتواند به راحتی احمد توکلی اصولگرا و ابراهیم اصغرزاده […]
«فساداقتصادی، رانت و اختلاس از بیتالمال» چند سالی است که فریاد سیاستمداران کشور از منتهی الیه چپ تا منتهی الیه راست را درآورده. پدیدهای شوم و شالوده شکن که حالا بیش از هر زمان دیگری منجر به نگرانی انقلابیون سابق شده تا جایی که این نگرانی میتواند به راحتی احمد توکلی اصولگرا و ابراهیم اصغرزاده اصلاحطلب را کنار هم بنشاند و این دو کنشگر سیاسی از دو زاویه، یک حرف مشترک بزنند.
دیروز اصغرزاده و توکلی به میزبانی انجمن اسلامی ترقیخواه به دانشگاه شهید بهشتی رفتند تا از مصایب استمرار فساد اقتصادی در نظام سیاسی ایران سخن بگویند و راهحلهایشان را به دانشجویان ارایه دهند. ابراهیم اصغرزاده و احمد توکلی هر چند منش و روششان همچون همه تفاوتهای سیاسی اصلاحطلبان و اصولگرایان است اما در نقطه مبارزه با رژیم خودکامه پهلوی و فساد به هم میرسند. چه آنکه توکلی طعم زندان را چشیده و اصغرزاده هم اشغال سفارت امریکا را به محض پیروزی انقلاب طراحی کرد تا امریکا، شاه را به ایران بازگرداند. شاید امروز مختصات ذهنیشان شباهتی به هم نداشته باشد اما بیتردید هر دوی آنان با شخم شورهزار سلطنت و استقرار نظام سیاسی جدید، آرمان کشور پر عدالت و کم فساد را تصور میکردند.
همین بود که ابراهیم اصغرزاده در میانه سخنانش گریزی به همین آرمانخواهی زد و گفت: «وقتی دانشجو بودم از روی دست شریعتی به ابوذر رسیده بودم و تصور میکردم کشوری سراسر عدالت و بدون فساد خواهیم ساخت.» احمد توکلی هم شاهبیت اظهاراتش جایی بود که گفت: «جمهوری اسلامی را کودتا و حمله نظامی نمیتواند براندازد اما آنچه نظام را تهدید میکند فساد است. متاسفانه در کشور کم کم ایدئولوژی ثروت اندوزی جای اعتقاد به خدمت را گرفت.» اصغرزاده و توکلی دیروز شبیه هم حرف زدند. هر کدام از زاویهای به چرایی و چگونگی فساد اشاره کردند. هر دو هم برای تحلیلهایشان، شاهد مثالهایی تاریخی داشتند. از جنگ و سیاستهای اقتصاد دولتی گرفته تا دولت پس از جنگ، از دولت اصلاحات تا دولت احمدینژاد در جزء به جزء سخنان این دو سیاستمدار اصلاحطلب و اصولگرا بازخوانی شد تا تصویر دقیقتری از چگونگی ماجرای فساد در کشور ارایه شود. اینچنین بود که این دو فعال سیاسی از دو جناح رقیب هم مدام سخنان یکدیگر را تایید میکردند تا نشان دهند که اگر در قبال هر پدیدهای شبیه یکدیگر نمیاندیشند، از «تنور گرم بازار فساد اقتصادی» در ایران نگرانی مشترکی دارند.
توکلی: آنچه نظام را میتواند براندازی کند، فساد است
احمد توکلی دومین سخنران مراسم بود. توکلی که پشت تریبون رفت یک پاورپوینت برای تشریح دقیقتر سخنانش به دانشجویان نشان داد. پاورپوینتی از نمودارها و رتبه کشور در شاخصههای اقتصادی در مقاطع زمانی مختلف مدیریتی کشور. به هر قسمت که میرسید توکلی خاطراتی از آن دوره داشت. توکلی در ابتدای اظهاراتش و در پاسخ به تمجید اصغرزاده از وی گفت: اشتراکات اساسی بین دو جور فکر کردن ما سیاسیون وجود دارد. توکلی با بیان اینکه فساد نباید سیاست زده و جناحی شود به تعریف فساد پرداخت و گفت: «فساد انحراف از تصمیمگیری از مصالح عمومی به منافع گروهی، شخصی، تباری، قومی و خارجی است. بنا بر فرض بخش عمومی از افراد عاقلی تشکیل شده که خیرخواه و توانا و با تلاش تصمیماتی به نفع عموم مردم میگیرند. اگر این تصمیمگیری بنا بر جناح من و گروه من و حزب من شود فساد به وجود میآید.»
فساد سیستماتیک
وی در پاسخ به این سوال که از نظر فساد در حال حاضر در کجا قرار داریم؟ اظهار داشت: «فساد وقتی سیستمی است که دستگاههای مسوول مبارزه با فساد و نظارتی خود به درجاتی از فساد آلوده شوند.»
نشتی در سیستم مسوول مبارزه با فساد
او در ادامه با بیان مثالی از فساد سیستماتیک در کشور گفت: «چندی پیش نامه مهمی برای من آمده بود که فلان بازار دچار فساد شده است. من نامهای نوشتم و رویش هم نوشتم برسد به سازمان بازرسی کل کشور و روی آن عنوان شخصی گذاشتم. چند روز بعد در بازار فردی که فساد میکرد به من گفت که به سازمان بازرسی کل کشور نامه نوشتهای. این نشان میدهد که سیستم سوراخ است و نشتی دارد. در این شرایط مبارزه سخت میشود.»
نفوذ مفسدان در مجاری تصمیمگیری
رییس هیاتمدیره دیدبان شفافیت و عدالت ادامه داد: «فساد سیستمی یک مرحله بالاتر هم دارد و آن هم اینکه مفسدان در مجاری تصمیمگیری نفوذ و سعی میکنند قوانین را به نفع خود تغییر دهند. اینجا فساد قانونی اتفاق میافتد. در این صورت وقتی سیستم دارد قانونی کار میکند بهطور خودبهخودی منافع عدهای خاص را تامین میکند و منافع را به سمت دستهای خاص هل میدهد.»
واویلا از سلطه فساد
توکلی در ادامه به مرحله خطرناکی از فساد اشاره کرد و اظهار داشت: «مرحله بدتری وجود دارد که به آن سلطه فساد میگویند. آن دیگر واویلا است و مبارزه کردن با آن تقریبا ممکن است اما طی آن اتفاقات عجیب و غریبی خواهد افتاد.»
توکلی با تشریح این سه نوع فساد یعنی فساد سیستمی، فساد قانونی و فساد سلطه در ادامه اظهاراتش گفت: «کشور ما الان دچار فساد نوع اول است و به معنای دوم هم کم و بیش دچار هستیم. در مجلس هشتم بودم که میخواستیم مالیات بر عواید سرمایه را در بخش مسکن و زمین بحث کنیم. احتکار در بخش مسکن و زمین کم خرج و بیخرج است و نرخ تورم در مسکن زیاد است، احتکارش مقرون به صرفه است. برای اینکه مالیات عایدی در بخش زمین و مسکن دو در هزار قیمت منطقه است. یعنی بسیار کم است. ما میخواستیم این مساله را سامان دهیم. خیلی تلاش کردیم که این کار درست شود اما دو عامل مزاحم بود. یکی رییس کمیسیون اقتصادی بود. البته تلاش کردیم که این فرد در مجلس هشتم ردصلاحیت شود اما متاسفانه تایید شد. در مجلس دهم دیگر او را تایید صلاحیت نکردند. در مورد این مطلب در مجلس بسیار جامع گزارش دادم اما طرح من ۴۷ درصد رای آورد. در یک فرصت دیگر از نو با تبصرههای بیشتری همان موضوع را در مجلس مطرح کردم و در صحن ۵۷ درصد به ما رای دادند. خوشحال شدیم که رای آورده است اما رییس مجلس گفت که تصویب نشده است. پرسیدیم چرا؟ گفتند که تبصرهای میگوید باید دو سوم رای بیاورد و موضوع را کنار گذاشتند و در دستور بعدی رفت.»
یقه سفیدها
توکلی خاطرهای دیگری هم از چگونگی فسادهای سیستماتیک تعریف کرد: «فردی در شهرداری برجی ساخته بود که ۸۰ میلیارد تومان به شهرداری بدهکار بود. بعد هم او را معاون وزیر گذاشتند. سرو صدا شد و آقای روحانی او را عزل کرد.» او در ادامه تصریح کرد: «در فساد سیستمی جرم یقه سفید اتفاق میافتد. این اصطلاح جامعهشناسان است. آنها فاسدانی هستند که شیک و به ظاهر محترم هستند و چون با مجرمان یقهسفید دیگر همدست هستند دیر به دام میافتند.»
اقتصاد نفتی و اقتصاد دولتی؛ ریشههای فساد
توکلی ریشههای فساد را اینگونه برمیشمارد: «اقتصاد نفتی و اقتصاد دولتی از ریشههای فساد هستند که هنوز هر دو در کشور ما وجود دارند. دولت باید به مردم پاسخگو باشد. ریشه دیگر آن رشد تمایلات اشرافیگری و رفاهطلبی در مسوولان است.» توکلی به اینجا که رسید زبان به گلایه گشود: «بنده در قوه مجریه و قوه مققنه بودهام و هم روزنامهنگار بودم، متاسفانه خیرخواهیها را گوش نکردند.» توکلی ادامه داد: «در مجلس سوم بودم که فردی در کمیسیون پست و تلگراف ۱۵ روز برای کار با خانوادهاش و افرادی دیگر به کشورهای خارجی رفته بود. من این را در روزنامه نوشتم.»
آزادی رسانهها، راهحل مبارزه با فساد
او با بیان اینکه اگر روزنامهها راحت بتوانند بنویسند و حرف بزنند فساد در کشور کم میشود، گفت: «متاسفانه در کشور کمکم ایدئولوژی ثروت اندوزی جای اعتقاد به خدمت را گرفت و تبدیل ایدئولوژی خدمت به ایدئولوژی ثروت اثر بدی گذاشت. چرا؟ برای اینکه ماهی از سر گنده گردد نی ز دم. فساد از بالا شروع میشود. پیامبر اکرم(ص) میفرمایند: افرادی هستند که اگر به صلاح باشند جامعه به صلاح است و اگر به فساد دچار باشند جامعه به فساد میافتد. الامرا و العلما دو کلمهای هستند که پیامبر به کار میبرد. بنابراین فساد از بالا شروع میشود. کم کم شرایطی پیش میآید که مردم میگویند اگر این ایمان است که شما دارید ما نمیخواهیم.»
گروکشی از وزرا
وی ادامه داد: نمایندهای در مجلس برای اینکه خواستهاش انجام شود گروکشی میکند. از وزیر سوال میکند و وزیر را استیضاح میکند و اگر خواستهاش عملی شود سوال و استیضاح را پس میگیرد. اینجا بود که این فعال سیاسی اصولگرا از اوایل انقلاب اینگونه یاد کرد: «فساد اثر کلام را کم میکند. اوایل انقلاب من سخنگوی دولت بودم. زمانی که حرف میزدم مردم مثل عسل میخوردند و حرفها شنیده میشد. الان شاید تنها ۱۰ نفر در کشور هستند که وقتی حرف میزنند شاید مردم حرفشان را باور میکنند.»وی همچنین فساد غیر قابل پیش بینی را از فساد قابل پیشبینی تمییز داده و گفت: «فساد غیرقابل پیشبینی مخربتر از فساد قابل پیشبینی است.» وی با بیان اینکه فساد سیاسی باعث میشود که توجه به فقرا کم شود، اظهار کرد: «فساد اعتبار دولت را کم میکند و امنیت و رشد پایین میآید و هم نرخ سرمایهگذاری کاهش مییابد.»
توکلی ادامه داد: «امروز میبینیم که افراد با پول و رای خریدن، نماینده میشوند. همین شرایط در مجموع باعث میشود که به چرخهای از زر و زور و تزویر برسیم که کشور را قبضه کرده است.»
وی با بیان اینکه فساد سیاسی با اخلاق و دین اسلام تعارض دارد، گفت: «مردم با خود فکر میکنند شاید پشت قرآن چیزی نوشته که اینگونه افراد اینچنین زندگی میکنند. در حالی که هیچ جای قرآن و دین چنین زندگیای را تایید نمیکند.» رییس هیاتمدیره دیدبان شفافیت و عدالت با بیان اینکه بودجهنویسی در کشور ما ضعیف است، گفت: «دولتها وقتی بودجه مینویسند قوانین کشور را تغییر میدهند. باید دقت کرد که پول نفت هم چاره نمیکند. نمودارها نشان میدهد که حتی در دوره احمدینژاد هم که درآمد نفتی بالا بود، مشکلات حل نشد.»
شفافیت اطلاعاتی
وی با بیان اینکه اطلاعات اقتصادی باید شفاف و در اختیار عموم باشد، گفت: «اینکه تنها عدهای خاص به اطلاعات دسترسی دارند خود فسادزا است. گردش آزاد اطلاعات خود از مواردی است که فساد را کاهش میدهد.» توکلی در پایان سخنانش به مساله یاشار سلطانی اشاره کرد و گفت: من اگر به جای قوه قضاییه بودم ابتدا لیست منتشر شده را بررسی میکردم و اگر جرمی اتفاق افتاده پیدا میکردم. اگر هم افرادی از لیست مجرم نبودند آن روزنامهنگار را میخواستم و میپرسیدم که آیا میدانسته که این افراد بیگناه بودهاند یا خیر. اگر روزنامهنگار میگفت نمیدانسته او را رها میکردم.»
اصغرزاده: جامعه نباید خود از فساد قباحت زدایی کند
ابراهیم اصغرزاده در نشست «فساد در اقتصاد ایران-علل، ریشهها و پیامدها» با اشاره به فساد سیاسی گفت: «فساد مسالهای سیاسی است و میتواند تمام حیات جامعه را درگیر کند.»
پوتین و انتخابات امریکا
اصغرزاده در ادامه اظهار داشت: «در قرن بیستم مبارزه با امپریالیسم خیلی طرفدار پیدا کرده بود. بنده آن زمان دانشجو بودم و تصور میکردم که امپریالیسم و کاپیتالیسم بهصورت ذاتی فاسد است. آن زمان تصور نمیکردیم که حکومتهای ایدئولوژیک دچار فساد شوند و همه فساد را در اردوگاه سرمایهداری تلقی میکردیم. غلط هم نبود. امروز برآمدن ترامپ در امریکا و حرفی که گفته میشود پوتین به افشای ایمیلهای خانم کلینتون کمک کرده نشان میدهد که چقدر در دنیای کاپیتالیسم و حتی در امریکا این نوع تقلبها به عنوان ابزاری برای به قدرت رسیدن مورد استفاده قرار میگیرد. خانم کلینتون هم متعلق به فساد وال استریت است. طرفین در این رقابت از مهمترین دشمنشان یعنی پوتین استفاده کردند.»
او در ادامه تحلیلش به اتفاقی تاریخی ارجاع میدهد: «۲۵ سال پیش سروصدای شکسته شدن استخوانهای کمونیسم و شوروی در بلوک شرق شنیده شد. اکثریت نظریهپردازان معتقدند این فروپاشی به خاطر فساد بوده است. این مساله حکایت از این دارد که فساد آنقدر میتواند خطرناک باشد و به عنوان دشمن اصلی نظام فعال شود که بدون شلیک یک گلوله یا بدون یک اقدام نظامی یا تهاجم خارجی باعث فروپاشی یک تمدن، یک حکومت و یک ابرقدرت شود. دیگر کشورهایی هم که نظام برنامهریزی متمرکز را انتخاب کردند دچار بحران شدند.»
ماجرای فساد در ایران
او در ادامه به مساله فساد در ایران اشاره کرد و گفت: «در کشور ایران فساد مسالهای بسیار مهم است. اینطور نیست که یک حکومت ایدئولوژیک تنها دچار فساد شود. حکومتهای غیر ایدئولوژیک هم دچار فساد میشوند. اما آیا باید پرسید حکومتهای ایدئولوژیک میتوانند با فساد مبارزه کنند؟ یعنی حکومتها جدای از ایدئولوژی حاکم میتوانند با فساد مواجه شوند؟اصغرزاده در ادامه به چهار اتفاق مهم بعد از کودتای ۲۸ مرداد۱۳۳۲ یعنی اصلاحات ارضی، انقلاب اسلامی، جنگ، تحریمها که بستر ساز فساد بود اشاره کرد و مدعی شد که در بستر این اتفاقات در تاریخ اجتماعی ایران فساد شکل گرفته است: «این مسائل در رابطه حکومت و مردم و نگاه مردم به حکومت تاثیرگذار بود.»
این فعال سیاستمدار اصلاحطلب در همین رابطه به ماجرای جنگ تحمیلی اشاره کرد و اظهار داشت: «در زمان جنگ عدهای شروع به ثروتاندوزی و احتکار کردند و در مقابل دولت وقت یعتی دولت میرحسین موسوی به برخی سیاستهای دفاعی دست زد. این سیاستها چه غلط و چه درست برای این بود که جامعه جنگ را بتواند تحمل کند.» وی ادامه داد: زمانی که باحکومت شاه مبارزه میشد کمونیستهای ارتدوکس در کشور با سرمایهداری صنعتی مخالفت کردند وکارخانهها و بنگاهها مصادره شد اما دست به ترکیب بازار زده نشد. یعنی سرمایهداری تجاری که جنس خارجی را در داخل توزیع میکرد جای خود میماند. رابطه بازار و روحانیت شرایط امنی برای بازاریان ایجاد کرد که بتوانند موقعیت خود را بعد از انقلاب تثبیت کنند و حتی ارتقا دهند. در شرایط جنگ این مساله حساستر شد و بخشهایی از جامعه فقیرتر شدند. یعنی وقتی آخر جنگ حساب کتاب میکردیم میدیدیم که ثروت تجار و بازاریان افزایش پیدا کرده است.»
خصوصیسازی و دست اندازی به بیتالمال
وی در ادامه سخنانش از تغییر سیاستهای اقتصادی پس از جنگ گفت. از اینکه مسوولان کشور و دولتمردان برای تحقق عدالتمحوری به این تحلیل رسیدند که باید به سمت اجرایی کردن سیاستهای خصوصیسازی بروند و آزادسازی اقتصادی را در دستور کار قرار دهند. وی تاکید کرد: با همین نگاه بود که دولت سازندگی تصمیم به واگذاری بخشی از اموال و سرمایههای عمومی گرفت.
دولت بزرگ، عامل فساد
اصغرزاده در ادامه تصریح کرد: «در ذهن دولت سازندگی این تحلیل وجود داشت که دولت بزرگ عامل فساد است.» او به دوران نمایندگیاش در مجلس سوم اشاره کرد و گفت: آن زمان سوالم این بود که با این نوع سیاستهای اقتصادی چه کسانی منتفع میشوند و اما هرگز جوابی به این پرسش داده نشد. وی افزود: «بعد از مجلس سوم و فردای روز اتمام کار من در مجلس بنده به همراه نماینده دیگری بازداشت شدیم. مدتی را در سلول انفرادی به خاطر سخنرانیهایم در مجلس گذراندم.»
رویکرد اصلاحطلبان برای مقابله با فساد
او در ادامه روند از ادامه تحلیلهای همفکرانش از وضعیت اقتصادی کشور گفت. از اینکه طی تحلیلهایشان به این نتیجه رسیدند که چه سیاستهای تعدیل اقتصادی دولت هاشمی و چه سیاستهای انقباضی دولت مهندس موسوی یا هر سیاست اقتصادی در دستور کار باشد بدون نظارت بر فساد اقتصادی ممکن نخواهد شد. اصغرزاده با بیان همین دیدگاه در ادامه گفت: «ما به این تحلیل رسیدیم که سیاست باید اصلاح شود. وقتی جامعه مدنی قدرتمند شود و قانون سر جای خودش قرار گرفت و مرزهای قانون برای مردم محترم شمرده شد و وقتی یک جامعه به عنوان دیدهبان دولت و مسوولان را کنترل کرد، شرایطی ایجاد میشود که با خود رونق میآورد. هر سیستم دولتی هم که روی کار باشد بدون نظارت مردمی دولت دچار فساد و انحراف میشود.»
توقف روند فساد در دولت اصلاحات
وی افزود: ممکن است افرادی دولت آقای خاتمی را نقد کنند و آن را ضعیف بپندارند اما باید پذیرفت که بسیاری از روندهای فسادی در دولت اصلاحات متوقف شد و شاخصهای اصلاحطلبانه توانست مردم را مشرف بر سیستم اقتصادی کند. به همین دلیل در دولت آقای خاتمی به رقم اینکه قیمت نفت کاهش پیدا کرد و دولت بوش ایران را محور شرارت قرار داده بود و محدودیتهای بینالمللی داشتیم اما نرخ رشد اقتصادی و دیگر شاخصها مثبت بودند. ما از بین ۱۷۰ کشور در شاخص جهانی فساد بالاتر قرار گرفت.
دولت احمدینژاد و رتبه ایران در فساد
اصغرزاده در ادامه با مقایسه تطبیقی دولت اصلاحات و دولت احمدینژاد تاکید کرد: در دولت احمدینژاد که ۷۰۰ میلیارد دلار درآمد نفتی داشت، نرخ فساد افزایش پیدا کرد و در جدول شفافیت بینالمللی ایران رتبه در رتبه حدودی ۱۵۰ قرار گرفت. وی افزود: چرا در دوره احمدینژاد که پیشتر از آن راه اصلاحطلبی را کشور طی کرده بود، دچار ایست قلبی شد؟ چرا با آمدن احمدینژاد که نقش یک رابینهود را بازی میکرد و پول نفت را سر سفرهها میآورد جامعه به وضعیت خود غارتگری رسید؟ چرا باید به وضعیتی برسیم که دولت آنقدر دستاندازی در اموال عمومی کند که مال خودسازی کند، یعنی تصور کند که اموال عمومی متعلق به خودش است؟ ریشه این تفکر چه ایدئولوژیک و چه غیرایدئولوژیک در نگاهی بود که آقای احمدینژاد به کل جامعه داشت و بخشی از اصولگرایان تندرو هم هنوز همین تفکر را دارند.
شهروند درجه یک و درجه دو
اصغرزاده در بخش دیگری از اظهاراتش با اشاره به تفکری که معتقد به شهروند درجه یک و درجه دو است، اظهار داشت: شهروند درجه یک و شهروند درجه دوسازی، فسادآور است. چرا که شهروند درجه یک میتواند سهمیه داشته باشد و از رانت استفاده کند و بعد از فارغالتحصیلی در بهترین شرکتها استخدام شود اما شهروند درجه دو امکان ورود به حلقه مدیریتی و مناصب را ندارد و تا وقتی که این سیکل ادامهدار است مبارزه با فساد کلیشهای و تزیینی خواهد بود. این فعال سیاسی اصلاحطلب در بخش پایانی اظهاراتش از احمد توکلی برای مبارزه با فساد اقتصادی تقدیر کرد و گفت: از احمد توکلی بسیار تقدیر میکنم چرا که او هم سعی کرده و میکند که با فساد مبارزه کند و این تلاش بسیار ارزنده است.
آزادیهای اجتماعی تنها راه مبارزه با فساد
وی تاکید کرد: «جامعه نباید خود از فساد قباحتزدایی کند. اینکه فردی اموال عمومی را مال خودسازی کند زرنگی نیست، دزدی است و جامعه باید به این مساله توجه داشته باشد. وی با بیان اینکه در کشور اقتصاد زیرزمینی وجود دارد گفت: بسیاری از این گروهها که در اقتصاد سایه قرار میگیرند، مالیات نمیدهند و گمرکی نمیپردازند.» او ادامه داد: «آزادیهای اجتماعی و جامعه مدنی از راههای مبارزه با فساد است.»
منبع: الف