به نقل از صدانیوز ،در روزهای کم‌خبر تعطیلات نوروز، فاز تازه دعوای مربیان ملی و باشگاهی با اظهارنظر کارلوس کی‌روش و واکنش برانکو آغاز شد. اگرچه مهدی تاج تلاش کرد حرفهای کی‌روش که گفته بود بازیکنان شاغل در لیگ برتر ایران از لژیونرها عقب‌تر هستند را تلطیف کند و مانع کشمکش تازه میان کارلوس و […]
به نقل از صدانیوز ،در روزهای کم‌خبر تعطیلات نوروز، فاز تازه دعوای مربیان ملی و باشگاهی با اظهارنظر کارلوس کی‌روش و واکنش برانکو آغاز شد. اگرچه مهدی تاج تلاش کرد حرفهای کی‌روش که گفته بود بازیکنان شاغل در لیگ برتر ایران از لژیونرها عقب‌تر هستند را تلطیف کند و مانع کشمکش تازه میان کارلوس و همکاران لیگ برتری‌اش شود اما تلاش او بی‌نتیجه ماند و همین که کی‌روش بعد از شکست مقابل تونس از ناآمادگی بدنی بازیکنان لیگ برتری انتقاد کرد، مربیان لیگی به هوای دفاع از خود، در مقام پاسخگویی برآمدند.
کی‌روش می‌گوید بازیکنان ملی‌پوش لیگ برتری از لژیونرهای ملی‌پوش عقب هستند و باید اردیبهشت‌ماه دربست در اختیار تیم ملی باشند. او حتی از فدراسیون فوتبال خواسته بود AFC را مجاب کند بازی‌های مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا را عقب بیندازد اما کنفدراسیون فوتبال آسیا زیر بار این خواسته نامتعارف فدراسیون فوتبال ایران نرفت تا حالا دو راه پیش پای فوتبال ما باشد. راه اول همان است که کی‌روش می‌گوید؛ جام جهانی را به لیگ قهرمانان آسیا ترجیح بدهیم و ملی‌پوشان را در اختیار تیم ملی بگذاریم و راه دوم هم همین است که همه انجام می‌دهند؛ ملی‌پوشان تیم‌های ایرانی هم مثل لژیونرها بعد از پایان رقابت‌های باشگاهی‌شان به اردوی تیم ملی ملحق شوند.
کی‌روش معتقد است ملی‌پوشانی که در اروپا تمرین می‌کنند، شرایط حرفهای دارند، تمرین صبح و بعد از ظهرشان سر جای خودش است، هر هفته مورد آزمایش قرار می‌گیرند و نیازی به کار اضافی با آنها نیست اما بازیکنان تیم‌های داخلی به دلیل تمرینات نامنظم شرایط مناسبی ندارند و باید به شکل متمرکز در اختیارش باشند. این همان حرفی است که صدای مربیان لیگ برتری را درمی‌آورد. اگرچه در این میان وینفرد شفر، ابتدا در نقش حامی کارلوس ظاهر شد و گفت با کی‌روش همکاری می‌کند و چون خودش سرمربی تیم‌های ملی بوده، درک کاملی از خواسته‌های کارلوس دارد اما بعد از مخالفت برانکو که گفت با خصوصیات کی‌روش، امکان تعامل تیم ملی و باشگاه‌ها نیست و اعتراض خفیف دایی، قلعه‌نویی و چند مربی دیگر که از کی‌روش خواستند طوری تصمیم بگیرد و برنامه‌ریزی کند که باشگاه‌ها هم ضرر نبینند، شفر هم تغییر موضع داد و گفت: «ملی‌پوشان استقلال آماده هستند و در آماده‌سازی تیم ملی، منافع باشگاه‌ها هم باید در نظر گرفته شود.»
این تازه آغاز جنگ است. هرچه به اردیبهشت سرنوشت‌ساز نزدیک می‌شویم، جنگ جهانی بیشتر خواهد شد. یک طرف کی‌روش ایستاده که ملی‌پوشان لیگ برتری را برای ۴۰ روز می‌خواهد و توقع دارد تیم‌های ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا، بدون ملی‌پوشان خود به این رقابت‌ها بروند و طرف دیگر تیم‌هایی هستند که بازیکنان خود را می‌خواهند.
بعید نیست کی‌روش همان‌طور که ۴ سال پیش ملی‌پوشان سپاهان را خط زد، این بار هم روی نام ملی‌پوشان پرسپولیس و حتی استقلال قلم قرمز بکشد و تنها ۳، ۴ بازیکن از لیگ برتر را فرابخواند ولی آیا هیچ راه حلی غیر از این ناسازگاری‌ها نیست؟ آیا نمی‌توان کی‌روش را با سرمربیان چند تیمی که در تیم ملی نماینده دارند، سر یک میز نشاند و با آنها به یک تصمیم مشترک رسید؟ در این که همیشه اولویت با تیم ملی است، هیچ شکی نیست. به خصوص حالا که پای جام جهانی وسط است، باید اولویت را به تیم ملی داد، لیگ قهرمانان آسیا هر سال برگزار می‌شود و ما سال آینده هم می‌توانیم در این رقابت‌ها حضور داشته باشیم و در عوض برای حضور دوباره در جام جهانی باید تا سال ۲۰۲۲ صبر کنیم، این دلیل نمی‌شود باشگاه‌هایمان را خلع سلاح شده به میدان بفرستیم.
شاید یک راه حل این باشد که باشگاه‌ها قبول کنند حداقل بازیکنانی که قرار است در جام جهانی مهره‌های اصلی تیم ملی باشند را به کی‌روش بسپارند و بقیه ملی‌پوشان را برای خودشان نگه دارند. راه حل دیگر این است که ملی‌پوشان تیم‌های لیگ برتری از همین حالا در اختیار تیم ملی باشند و فقط ۴۸ ساعت قبل از بازی‌های لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا به تیم‌های باشگاهی خود ملحق شوند.
البته شاید راه حل‌های دیگری هم باشد، به شرطی که سرمربی تیم ملی با برانکو، شفر، دایی، قلعه‌نویی و تمام مربیان لیگ برتری که در اردوی تیم ملی بازیکن دارند، روبه‌روی هم بنشینند و به جای دورادور حرف زدن و افزایش سوءتفاهم و دامن زدن به دلخوری‌ها، بی‌واسطه با هم حرف بزنند و به یک زبان مشترک برسند. آیا این نشست مشترک برگزار می‌شود؟
