کنفرانس مونیخ در حالی برگزار می‌شود که اعتماد به این موضوع که جو بایدن می‌تواند برای اوکراین کمک ارسال کند یا نه، بسیار پایین است و دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق و نامزد جمهوری‌خواهان، برای عدم تصویب این بسته تلاش می‌کند.برنامه اکنون، همانطور که در مصاحبه با هشت قانونگذار آمریکایی و پنج مقام خارجی به تفصیل یا با ابراز تاسف بیان شده است، صرفاً جلوگیری از فروپاشی ارتش اوکراین است.
به گزارش نبأخبر، کنفرانس امنیتی مونیخ زیر سایه نگرانی‌ها از سرنوشت جنگ اوکراین و عدم موفقیت آمریکا در ارائه بسته کمکی به این کشور قرار گرفته بود.
چهار سناتور آمریکایی داستانی را بازگو کردند که مقامات اوکراینی در کنفرانس امنیتی مونیخ به آنها گفته بودند؛ سربازی در یک سنگر گل آلود در حین انفجار توپخانه روسی در همان حوالی در تلفن همراه خود به دنبال اثری از تایید کمک نظامی اوکراین در مجلس ایالات متحده بود.
سناتور شلدون وایت هاوس رهبر یکی از هیات‌های کنگره، گفت که شنیدن این داستان «دلخراش» بود. سناتور با لحنی تلخ در صدای خود گفت: «برای سربازان جوان اوکراینی در خط مقدم، این موضوع دائمی گفتگو است.»
به گزارش پولتیکو، بدتر شدن چشم انداز اوکراین در میدان نبرد و پرسش‌ها در مورد تعهد آمریکا به کیف رویداد سالانه کنفرانس امنیتی مونیخ را تحت الشعاع قرار داده بود. این غم و اندوه با خبر مرگ الکسی ناوالنی مخالف پوتین درست زمانی که رهبران در روز اول مراسم از راه می رسیدند، تشدید شد.
بسیاری از سیاستمداران و مقامات از این لحظه استفاده کردند تا تاکید کنند که اوکراین بدون 60 میلیارد دلار کمک نظامی بیشتر که در حال حاضر در انتظار رأی گیری در مجلس نمایندگان است، در جنگ شکست خواهد خورد. اما آنها در عین حال در مورد اینکه یک پیروزی برای اوکراین حتی با ارسال کمک‌ها چگونه رخ خواهد داد اطمینان نداشتند.
این کنفرانس در حالی برگزار می‌شود که اعتماد به این موضوع که جو بایدن می‌تواند برای اوکراین کمک ارسال کند یا نه، بسیار پایین است و دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق و نامزد جمهوری‌خواهان، برای عدم تصویب این بسته تلاش می‌کند.
برنامه اکنون، همانطور که در مصاحبه با هشت قانونگذار آمریکایی و پنج مقام خارجی به تفصیل یا با ابراز تاسف بیان شده است، صرفاً جلوگیری از فروپاشی ارتش اوکراین است.
بسیاری از پاسخ به این سوال که پیروزی اوکراین چه شکلی خواهد بود یا چه زمانی ممکن است رخ دهد، طفره رفتند.
سناتور مارک وارنر، رئیس کمیته اطلاعات سنا، گفت که بسته کمکی «تغییر بازی» برای اوکراین خواهد بود. اما او از گفتن اینکه این حمایت‌ها پیروزی اوکراین را تضمین می‌کند خودداری کرد و صرفاً گفت که کمک آمریکا آخرین و بهترین امید کیف است.
وارنر که یکی از 44 قانونگذار آمریکایی در مونیخ است، افزود: «من از هیچ راه کوتاه مدت دیگری برای اوکراینی‌ها برای دریافت تسلیحات و مهمات و ابزار مورد نیاز خود، به غیر از ایالات متحده آگاه نیستم.»
وایت‌هاوس گفت: «دامنه احتمالات میدان نبرد، با یا بدون اسلحه بیشتر به اوکراین، بسیار زیاد است. جایی بین افغانستان، بیرون راندن روس‌ها با جنگ چریکی اساساً پارتیزانی، و درگیری ارتش‌های بزرگ، مانند آنچه در حال حاضر شاهدش هستیم، جایی است که این جنگ به آن منتهی خواهد شد.»
اوکراین از نظر مهمات و پیاده نظام در مضیقه است. دژ مستحکم یک دهه‌ای آودیوکا در آخر هفته به دست روس‌ها افتاد و اولین فتح بزرگ کرملین از ماه مه را رقم زد.
قبل از اینکه ولادیمیر زلنسکی رئیس‌جمهور اوکراین، رهبری ارتش کشورش را تغییر دهد، ژنرال‌ها اصرار داشتند که رئیس‌جمهور باید 500000 سرباز دیگر را بسیج کند تا همگام با نیروی بزرگ‌تر و قوی‌تر روسی که به نظر می‌رسد مایل به تحمل تلفات هنگفت برای به دست آوردن تنها چند یارد زمین است پیش برود.
دمیترو کولبا، وزیر امور خارجه اوکراین در مصاحبه‌ای گفت: «وقتی یک شهروند اروپایی می‌خواند که اوکراین از آودیوکا عقب‌نشینی کرده است، باید یک واقعیت واحد را درک کند؛ روسیه چند کیلومتر به خانه خود او نزدیک‌تر شده است. هر پیشرفتی که روسیه در اوکراین انجام می‌دهد، تسلیحات روسی را به خانه یک اروپایی طبقه متوسط نزدیک‌تر می‌کند.»
مقامات ارشد دولت اصرار دارند که تعهد آمریکا به آرمان اوکراین کاهش نیافته است. کریستین ورموت، وزیر ارتش آمریکا که تازه از بازدید آموزش نیروهای آمریکایی به یک گردان جدید اوکراینی در یک پایگاه آمریکایی در آلمان وارد مونیخ شد، گفت: «پوتین توقف نخواهد کرد مگر اینکه متوقف شود. و برای دشمنانی که ناظر آنچه در اوکراین می‌گذرد هستندنآ و آنچه در مورد اراده آمریکا می‌گوید، نمی‌خواهم به این نتیجه برسند که به رهبری مانند پوتین اجازه می‌دهیم هر کاری که می‌خواهد انجام دهد.»
قانونگذاران هر دو حزب در مونیخ به متحدین اطمینان دادند که مجلس در نهایت به این کمک‌ها چراغ سبز نشان خواهد داد و برخی پیش‌بینی می‌کنند که این بسته در ماه مارس تصویب شود. آنها اصرار داشتند که اکثریت نمایندگان از این لایحه حمایت خواهند کرد. اما میکی شریل نگران یک عامل فرعی بود؛ رهبر حزب جمهوری خواه، رئیس جمهور سابق، دونالد ترامپ.
عضو کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان آمریکا در مصاحبه‌ای گفت: «به نظر می‌رسد ترامپ تلاش می‌کند حمایت از الحاقیه فعلی دو حزبی را که در سنا تصویب شده است، از مسیر خارج کند.»
زلنسکی که آشکارا نگران این چشم‌انداز بود، از فرصت‌های عمومی برای دفاع از کشورش استفاده کرد. او در یک کنفرانس خبری همراه با کامالا هریس در روز شنبه گفت: «برای ما این بسته حیاتی است. ما در حال حاضر به دنبال گزینه‌های جایگزین نیستیم زیرا روی ایالات متحده به عنوان شریک استراتژیک خود حساب می‌کنیم.»
اعتماد به آنچه که اوکراین می‌تواند انجام دهد و به رئیس جمهور جو بایدن، ظاهراً به پایین‌ترین حد خود در دو سال اخیر رسیده است. یکی از مقامات ناتو که مانند برخی دیگر در این داستان برای ارائه نظرات صریح ناشناس ماند، در حاشیه این رویداد گفت: «ایالات متحده خواهان تصویری از متحدان خوشحال است که با یکدیگر همکاری می‌کنند. اما بدون حمایت واقعی آمریکا، بدون آن رهبری، این کار بسیار دشوار خواهد بود.»
مقامات اوکراینی در مورد گزینه‌های جایگزین صحبت نمی‌کنند و اصرار دارند که آنها به سلاح و مهمات، به ویژه موشک تاروس و سیستم موشکی تاکتیکی دوربرد، برای دفع روسیه نیاز دارند. یکی از نمایندگان پارلمان اوکراین گفت که در کیف در مورد عدم رهبری واشنگتن هم در تصویب طرح تکمیلی و هم در ارسال و تشویق متحدان برای ارسال مهمات دوربرد بیشتر به اوکراین، نگرانی وجود دارد. این مقام تازه از خط مقدم در جنوب آمده بود و گفت که کمبود مهمات مستقیماً منجر به از دست دادن زمین و از دست دادن سربازان اوکراینی می‌شود.
در کنفرانس امنیتی مونیخ سال گذشته نگرانی مشهود بود، اما آنقدرها فراگیر نبود. ایالات متحده و متحدانش در دفاع از اوکراین برای بازپس‌گیری سرزمین‌های تصرف شده از روسیه و آماده شدن برای یک ضد حمله قاطع، متحد شده بودند. راه طولانی در پیش بود، اما مبارزه به سمت مثبتی رفت. تنها چند روز پس از آن بود که بایدن پس از یک دیدار غیرمنتظره با زلنسکی در اوکراین در ورشو ایستاد و اعلام کرد که «کیف با افتخار ایستاده است، سربلند است و مهم‌تر از همه آزاد است.»
اما ضد حمله شکست خورد و عملیات زمینی متوقف شد و باعث شد که نیروهای اوکراینی و روسی یک بازی پینگ‌پنگ توپخانه‌ای را در جبهه 600 مایلی انجام دهند. کیف موفقیت بیشتری در دریای سیاه داشته است و چندین کشتی روسی را در آبراه راهبردی غرق کرده است، اما این موضوع برای بهبود چشم انداز جنگی که در حال ادامه است کمک زیادی نکرده است. هیچ‌کس در دو طرف اقیانوس اطلس، و به ویژه در کیف و مسکو، نمی‌تواند پیش‌بینی کند که چه اتفاقی می‌افتد.
دریاسالار راب بائر، رئیس کمیته نظامی ناتو هشدار داد که در حالی که غرب «ممکن است در سال 2023» نسبت به جنگ «بیش از حد خوشبین بوده باشد.» گفت «اما ما باید از بدبین بودن بیش از حد در سال 2024 خودداری کنیم.»
او گفت: «بدون توجه به این که جنگ چگونه پایان می‌یابد، ما با روسیه مشکل خواهیم داشت.»
عدم اطمینان بدبینان اوکراین را قدرتمند کرده است. آنها اصرار دارند که ایالات متحده کمک‌ها را قطع کند و به جای آن روی خانه تمرکز کند. سناتور جی.دی ونس که برای ارائه دیدگاه مخالف وارد مونیخ شده بود، گفت که از نبرد کیف حمایت می‌کند، اما آمریکا نمی‌تواند سلاح‌های کافی برای تسلیح اوکراین و محافظت از ایالات متحده به صورت هم‌زمان تولید کند.
او گفت: «اروپا باید در دفاع از خود کمی خودکفاتر باشد.»
با این حال، اکثر قانونگذاران نمی‌خواستند مونیخ را بدون ابراز امیدواری ترک کنند. آنها بارها و بارها این ایده را که اوکراین به‌طور برگشت‌ناپذیری رو به سقوط است، پس زدند.
جیم ریش، سناتور ارشد جمهوری‌خواه کمیته روابط خارجی سنا گفت: «من نمی‌دانم روسیه چگونه هرگز در این جنگ پیروز می‌شود. تعریف آنها از پیروز شدن، تسخیر کشور و اشغال آن است. آنها هرگز اوکراین را اشغال نخواهند کرد. جنگ‌ها زمانی پایان می‌یابد که یک یا هر دو طرف تا سر حد خستگی با هم بجنگند و بعد بنشینند و صحبت کنند. هیچ یک از طرفین در آن مرحله نیست.»
وایت هاوس استدلال کرد که اوکراین هرگز از مقاومت در برابر روسیه دست نخواهد کشید، حتی اگر حمایت بیشتری دریافت نکند: «به معنای واقعی کلمه احتمال این که اوکراینی‌ها به طور مسالمت‌آمیز از اشغال روسیه تبعیت کنند صفر است.»
