بازی خطرناک پوتین در زمین سوریه

‌ این ذهنیت که روابط اسرائیل با روسیه در چندسال اخیر رشد و توسعه یافته چقدر درست است؟

‌ آیا سوریه درحال‌حاضر مزیت نسبی خاصی برای روسیه دارد که هم‌پیمان‌های دیگر این کشور نمی‌توانند آن را تأمین کنند؟
ببینید، مسئله اصلی اینجا «معادله سوریه» است. در سوریه، هم ایران وجود دارد و هم روسیه. این دو، یک همکاری استراتژیک دارند، نه‌اینکه یک پیمان اتحاد استراتژیک امضا کرده باشند. در یک مقطعی دو کشور منافع و تهدیدهای مشترکی دارند که باعث می‌شود با هم و در یک مجموعه کار کنند؛ البته هر یک به دنبال منافع خود هستند و نگرانی‌های خاص خودشان را دارند.

‌ پس دو بحث سرزمین‌های اشغالی جولان مطرح است و نفوذ نظامی ایران در سوریه.

‌ این موضوع چطور ممکن است؟ روسیه چطور می‌تواند منافع متعارض تهران و تل‌آویو را مدیریت کند؟
روسیه یک دولت عملگرا است و با هر دو بازی می‌کند. به‌نظر من روسیه منافع هر دو طرف را در نظر دارد [برای همین] منافع ایران علیه اسرائیل را در نظر نمی‌گیرد و منافع اسرائیل علیه ایران را لحاظ نمی‌کند؛ یعنی یک بازی بی‌طرف می‌کند، با هر دو طرف بازی می‌کند و نگرانی او هم این است که تروریسم توسعه پیدا نکند و تروریست‌هایی که از مناطق قفقاز و دیگر نواحی فدراسیون روسیه و آسیا مرکزی آماده‌‌اند، به آنجا برنگردند. بنابراین نگرانی ایران در نزدیکی روابط روسیه و اسرائیل درست نیست. روسیه نه به نفع ایران از اسرائیل دست می‌کشد و نه برعکس. خودش گفته دولت عمل‌گرایی است و نه ایدئولوگ. سفرهای زیادی که آقای نتانیاهو به مسکو داشته، چه اشکالی برای ایران ایجاد کرده است؟ نگرانی ما در ایران این است که اسرائیل به نحوی در منطقه ایفای نقش کند که منافع ما در سوریه را بر هم بزند. این هوشیاری ما را می‌طلبد که چگونه بازی کنیم. این صحنه عملیاتی است؛ از زمانی که روسیه در منطقه حضور دارد، فرماندهی نظامی منطقه‌ای پوتین است.

‌ یعنی به نظر شما روسیه همکاری کرده است؟
عرض می‌کنم. موضوع این است که روسیه یک هماهنگی با اسرائیل دارد. از طرفی بازار تسلیحاتی خوبی برای روسیه به وجود آمده است؛ ترکیه S400 خریده و ایران هم خریدار S300 است. اگر این سامانه کارآمدی خود را نشان ندهد، مشتری‌های خود را از دست می‌دهد. به نظر من روسیه بازی زیرکانه‌ای انجام می‌دهد.
زمانی که آمریکا از دریای مدیترانه با موشک‌های کروز، در اوایل ریاست‌جمهوری ترامپ به سوریه حمله کرد، روسیه گفته بود که اگر حمله صورت گیرد، سامانه موشکی ما عمل خواهد کرد و سکوهایی را نیز که از آن موشکی پرتاب شود، خواهیم زد، ولی هیچ‌کاری نکرد. در صحنه بین‌الملل بازی‌های پیچیده و ابهام‌آمیزی وجود دارد. اما در ایران ما نباید از روسیه این انتظار را داشته باشیم که جبهه سوریه با ما همراه شود…؛ روسیه نشان داده که برای خودش منافع حداکثری می‌خواهد و اگر خود را ابرقدرت نداند یک قدرت منطقه‌ای، بزرگ و تأثیرگذار در محیط بین‌الملل می‌داند. روسیه حق وتو دارد و اخیرا به نفع ونزوئلا از آن استفاده کرد. ما باید روسیه را به این طریق بشناسیم.