برچسب: هاشمی

اگر من می‌گویم الگوی آقای هاشمی‌رفسنجانی در دولت آقای پزشکیان تکرار می‌شود، گویی من به شما می‌گویم که این الگو مورد پذیرش خود جمهوری اسلامی ایران خواهد بود؛ به این معناست که ‌اولا هرچه مورد پذیرش و اجماع فلسطینی‌ها باشد، در نهایت مورد تأیید رسمی جمهوری اسلامی ایران خواهد بود و به چیزی بیشتر از آن نخواهند پرداخت و دوم آنکه اگر دولت و کشور مستقل فلسطینی، حتی در مرزهای ۱۹۶۷ تشکیل شود، ایران دیگر مخالفتی با آن نخواهد کرد و پیگیر سیاست از نهر تا بحر نخواهد بود‌.

شهید سید علی هاشمی، فرمانده قرارگاه نصرت (سری ترین قرارگاه جنگ) که در آخرین روزهای جنگ یعنی در چهارم تیرماه سال 67 به شهادت رسید.

مناظره‌ای میان محسن هاشمی رفسنجانی فعال سیاسی اصلاح طلب و علی خضریان نماینده و فعال سیاسی اصولگرا برگزار شد. در ادامه گزیده سخنان آن‌ها در این برنامه را می‌خوانید.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی خانه موزه آیت الله هاشمی رفسنجانی، متن خاطرات مرحوم آیت الله هاشمی در دهم مهر ماه سال ۱۳۷۹ را بخوانید؛

هاشمی رفسنجانی به‌عنوان چهره برجسته انقلاب و نزدیک به امام در هر منصبی که قرار گرفت وزن و موقعیت خاصی به آن داد؛ چه آنجاکه رئیس مجلس بود و چه آنجاکه رئیس‌جمهوری، نایب‌رئیس مجلس خبرگان یا رئیس هیئت مؤسس و هیئت‌امنای دانشگاه آزاد شد. چه آنجاکه با رایزنی‌اش مجوز مجمع تشخیص مصلحت را از امام گرفت و رئیس آن بود. حضور او در بسیاری از حوادث انقلاب پررنگ است. اگرچه در سال‌های پس از 88 با موضعی که نسبت به اتفاقات گرفت نقش او کم‌رنگ شد اما بی‌تردید از تأثیرگذارترین‌ها و تعیین‌کننده‌ترین چهره‌های انقلاب بوده است.

آقای هاشمی به‌معنای واقعی یک سیاست‌مدار واقع‌گرا بود، چون تاریخ را خوب خوانده بود و به تاریخ علاقه داشت. درس‌های تاریخ روی او اثر گذاشته بود و می‌دانست که در هر مقطع تاریخی باید پیامی خاص داشته باشد. درعین‌حال هم ایشان استاد ارتباط با کشورهایی بود که با ما مشکل داشتند و اکنون جای او بسیار خالی است.

باید به مردم امتیاز داد و از آن معنای عقب نشینی را استنباط نکرد. باید ایران را از آن همه ایرانیان دانست و به اعتبار این حق و خواست مردم، سیاست عملی اصلاح همه امور و بازگشت به جمهوریت نظام را به موقع به اجرا درآورد؛ و با قدرت مردم می‌توان در مذاکرات خارجی هم به تفاهم رسید و با داشتن رابطه خوب با کشور‌های دنیا می‌توان به توسعه و پیشرفت و حل مشکلات اقتصادی کشور پرداخت و این چرخه صحیح و تقویت کننده کشور است.

‌اگر کسی نگاه‌های کارشناسی در موضوعات تخصصی را مطالعه کند خوشبینانه‌ترین فرضش این خواهد بود که مدیران زیرمجموعه ایشان و سایر مسئولان کشور، گزارش‌های فریبنده‌ای به مسئولان بالاتر می‌دهند و برای آنها فرض‌های نادرست ایجاد می‌کنند که نتیجه‌اش این تصور از پیشرفت می‌شود.

هاشمی چند ویژگی داشت که او را کاملا از دیگران متمایز می‌کرد. اولین وجه تمایز هاشمی واقع‌گرایی بود. در گذشته توقف نمی‌کرد و با توجه به شرایط تصمیم‌گیری می‌کرد. چند نمونه را ذکر می‌کنم. نخست آنکه دوره هشت‌ساله جنگ تحمیلی بدترین دوره روابط ما با آمریکا بود. شکاف‌های بین ایران و آمریکا آن‌چنان عمیق با احساسات و افکار عمومی در هم تنیده بود که کمتر سیاست‌مداری جرئت می‌کرد وارد سناریویی ولو تاکتیکی با آمریکا شود.

اسرائیل در چند سال قبل در افکار عمومی غربی‌ها که پشتیبان اصلی آنها هستند، سقوط کرده بود. به‌خاطر ظلم‌هایی که کرده بود و به‌خاطر مانورهایی که فلسطینی‌های عاقل‌تر داده بودند، سقوط کرده بود. این قضیه هولوکاستی که آقای احمدی‌نژاد مطرح کرد، این را به نفع اسرائیل تغییر داد. قضیه‌ای هست که در اروپا بسیار روی آن حساس هستند و یک مسئله محوری برای اروپایی‌ها و به‌طورکلی غربی‌ها شده است.

مراجعه به خاطرات روزنوشت آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی نشان می‌دهد که گفت‌وگوی ایشان با آقای حیدرعلی‌اف، رئیس‌جمهور آذربایجان، مربوط به آبان سال 1372 یا 1993 و نخستین سفر ایشان به آسیای میانه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوری است.

حجت‌الاسلام پروازی با اشاره به تلاش برای حذف نقش مرحوم هاشمی از فرماندهی در تاریخ رسمی جنگ گفت: این رویکرد موفق نمی‌شود، چون جبهه و جنگ اتفاقی مردمی بوده که 20، 30 میلیون نفر با آن مرتبط بوده‌اند.

آقای هاشمی یک شخصیت مهم علمی قرن است، ایشان باید تدریس علمی در رشته علوم سیاسی بشوند. شخصیت آقای هاشمی باید در قالب یک نظریه علمی بیان شود. انسان بر مبنای شاکله عمل می‌کند، در این صورت سرگردان نمی‌شویم. رابطه تنگاتنگی بین ساختار و عاملیت وجود دارد.

شهرداری بیش از ۲۰۰۰ ملک دارد که حداقل ۷۰۰ مورد از آن دست دیگران است. آیا یک بار درباره آن گزارش تهیه شده است؟ گفتم آقای فتاح این حرف‌ها را زد و اجازه دهید من نیز بزنم.»

یک‌ روز پس از تهاجم به کویت، صدام نامه پنجم خود را به رئیس‌جمهور ایران نوشت. این نامه آشکارا نشان‌دهنده نگرانی عراق از احتمال همکاری ایران با گروه دشمنان عراق بود. صدام ادعا ‌کرد که حمله عراق به کویت یک مسئله عربی است و ایران نباید در آن مداخله کند.