برچسب: حکومت

درس بزرگ تاریخ این است که دولت‌ها وقتی به‌جای اتکا به ملت‌های خود، به قدرت‌های خارجی تکیه می‌کنند، به نتیجه سوریه خواهند رسید. قدرت‌های خارجی تا زمانی که منافعشان ایجاب کند از آن‌ها حمایت می‌کنند و به محض اینکه منافعشان ایجاب نکند، دیگر حمایت نخواهند کرد و محکوم به سقوط می‌شوند. بنابراین، احتمالاً در اینجا توافقی وجود داشته است.

حکومت ها باید همواره گفته ها و کرده های خود و آثار و نتایج آن را در نظر داشته باشند تا بتوانند از اشتباه های هولناک بپرهیزند و اگر چنین پروایی نداشته باشند نمی توانند به کشور و مردم خدمت کنند و چه بسا که گفتار و رفتارشان مایه زیان و آشفتگی باشد.

رئیس ائتلاف ملی سوریه، اصلی‌ترین شاخه اپوزیسیون خارج نشین دولت بشار اسد گفت: روند انتقال قدرت در این کشور با هماهنگی سازمان ملل متحد انجام خواهد شد. «هادی البحره» رئیس ائتلاف ملی سوریه که در ترکیه مستقر است، در گفت وگو با شبکه العربیه با بیان این مطلب افزود: دمشق و سایر شهرهای کشور در امنیت هستند و مسئله انتقام‌گیری مطرح نیست.

آقازاده‌ها همچون درب مساجد هستند نه، کندنی‌اند و نه سوزاندی، بلکه باید زیر نگاه تیزبین حکومت، برای منافع عامه مردم این درب های غیرقابل‌تعویض و تخریب به موقع باز و بسته شوند. آقازاده‌ها از ثروت‌های ملی هستند برای آنها هزینه‌ها پرداخت شده است و همچنین آن‌ها می‌توانند خسارات جبران‌ناپذیر ملی هم به شوند.

در واقع، سیره حکومتی پیامبر اسلام راهی را نشان می‌دهد که در آن، گسترش اسلام نه با حذف و نفی دیگران و حتی مشرکان و یهودیان که با وفاق حاصل می‌شود؛ توافق بر سر یک قرارداد؛ همان قراردادی که امروز، در قالب قانون اساسی ظهور و بروز می‌یابد. اما در قانون مدینه، پیامبر واجد حق ویژه یا موقعیتی خاص و انحصاری نبود. به نوشته فیرحی، پیامبر در اینجا صرفاً تهیه‌کننده پیش‌نویس قرارداد است و اینکه برخلاف نگاه سنتی که قرارداد را «فرمانی از بالا و از جانب پیامبر» می‌انگارد، «در نگاه جدید، دیگر متن قرارداد مدینه یک فرمان لازم‌الاطاعه نیست.

اعتقاد به دین، اسلام، خدا، پیغمبر از بین نرفته اما نسبت به گذشته ضعیف شده و یک روند رو به تضعیف کماکان دیده می‌شود. اما علت این ماجرا چیست؟علت اصلی تضعیف دین این است که حکومت با دین تداخل پیدا کرده و تمام تبعات منفی حکومت روی دین بار شده است.

حداقل لازمه اینکه مردم به حکومت اعتماد داشته باشند، این است که مردم از حکومت دروغ نشنوند. اینگونه نبینند که مقامات کلیدی کشور، برای زندگی خود حقوق های بالاتر از 50 میلیون را ضروری می‌بینند، اما می‌گویند ای کارگران و کارمندان شریف، ما از ترس تورم حقوق تان را بالا نمی‌بریم! این اعتمادزدایی از مردم می‌کند.

یکی از دلایل اصلی خشونت و ناپایداری در خاورمیانه در چند دهه اخیر این است که برای اولین بار در تاریخ مدرن، این منطقه هیچ نوع نظمی که از ناحیه یک امپراتوری تحمیل شده باشد، ندارد، هرچند این تعبیر با توجه به حساسیت های معاصر، آزاردهنده به شمار آید. واقعیت این است که تاکنون دموکراسی نتوانسته در این منطقه ریشه بزند، حتی در کشورهایی که در آن‌ها بارقه هایی پدید آمده بود، مانند تونس. این وضعیت بازتاب میراث زیانبار حکومت امپراتوری است. امپراتوری، با ارائه یک راه حل ناپسند اما پایدار برای نظم، از ریشه کردن دیگر گزینه ها جلوگیری کرده است.

امیرخان متقی، وزیر خارجه طالبان چند روز پیش در نشست علمای حامی این گروه در کابل در اظهاراتی با اشاره تلویحی به درخواست حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه ایران برای تشکیل حکومت فراگیر در افغانستان، از او پرسید: «آیا شما حکومت فراگیر دارید؟»

بعضی آقایان طوری حرف می زنند که اگر ما در برخی از پایتخت ها نفوذ داشته باشیم خیلی کار مهمی‌انجام دادیم. نه، این وظیفه تبعی ماست وظیفه اصلی ما این است که مردم خودمان زندگی قابل پیش بینی داشته باشند و بدانند مسیر آینده چیست؟

ما همیشه باید بدانیم این نظام ما نظام الهی است و تا ظهور صاحب اصلی اش باید بماند اما برای حفظ آن باید بدانیم که وظیفه مان چیست و چه کار باید انجام دهیم؟! باید جلوی دزدی ها و غارت ها گرفته شود و معضل اشتغال، مسکن و گرانی حل شود تا موفق باشیم!

در واقع مشروعیت دموکراسی از «رأی مردم» نیست، بلکه از «عقل» است. مشروط بودن حاکمیت مبتنی بر ساز و کار دموکراتیک، از مردم است. اما اصل نظام دموکراتیک، یک نظام عقلانی است.

«در دهه 1390 ماهیت حکومت در ایران از دریچه اقتصاد سیاسی، پنج بار دگرگون شده است اما یک کلمه حرف درباره آن نمی شنوید. در این دهه سال هایی را تجربه کرده ایم که رانت ناشی از سیاست های شوک درمانی از رانت ناشی از نفت چند برابر بیشتر خلق شده است. ما با یک پدیده تسخیر شدگی ساختار قدرت به دست گروه های مافیایی و شبه مافیایی روبرو هستیم. این ساختار حتی مصالح بقای خود را رعایت نمی کند و دچار یک پریشان حالی ویژه شده است.»

رویکرد «موازنه منفی» مصدق در دوران حکومت اش هم ادامه یافت و هرگز به قدرت های شرق و غرب ، باج نداد زیرا صرف باقی ماندن در قدرت برای مصدق مطرح نبود. به همین دلیل هم هست که در این دوران به شدت به مقابله با خواسته های امریکایی ها و انگلیسی ها پرداخت و تلاش کرد که منافع ملت ایران را حفظ کند.

مشکلات بسیار جدی و ساختاری افغانستان با حضور طالبان شکل متصلبی به خود گرفته است به‌گونه‌ای که تا پیش از این اگر کشورهای همسایه با انعطاف متقابل می‌توانستند با افغانستان در آرامش نسبی به‌سر برند، امروز با حضور طالبان مشکلات مذهبی و ژئوپلیتیکی افغانستان با دیگران به مرحله لاینحلی وارد شده است.